- - Κυρία μου
- - Μάλιστα
- - Τι έγινε ακριβώς;
- -Βγήκε ξαφνικά, τον χαιρέτησα, με χαιρέτησε και τον σκότωσα
- - Γιατί;
- - Έβαλε το χέρι του στην τσέπη του σακακιού του
Αμέσως ο επιθεωρητής έψαξε την τσέπη του ανδρός κι έβγαλε μια χάρτινη σακούλα που περιείχε πιθανόν κάποιο δώρο. Της το έδειξε. Αυτή το επεξεργάστηκε κι αφού έβγαλε το δώρο από τη συσκευασία είπε
- - Ωραίο πορτοφόλι. Πολύ ωραίο χρώμα.
- - Πράγματι. Ξέρετε που βρίσκεται αυτό το μαγαζί γιατί θέλω να δωρίσω κι εγώ κάτι στη γυναίκα μου.
- - Είναι πολύ γνωστό. Αν θέλετε μπορούμε να κατευθυνθούμε προς τα κει μαζί, αν και σήμερα θα ναι κλειστά.
- -Ας πάμε, να δω που βρίσκεται.
Στη διαδρομή ο επιθεωρητής θυμήθηκε το συμβάν.
- - Όσον αφορά τον πυροβολισμό. Θα θελα να κάνω κάποιες ερωτήσεις
- - Είμαι όλη αυτιά
- -Τον γνωρίζατε;
- - Πολύ καλά
- - Είναι πιθανόν το πορτοφόλι να το είχε αγοράσει για σας;
- - Τώρα που το λέτε… Ίσως. Εχθές γιόρταζα
- - Χρόνια πολλά
- -Σας ευχαριστώ πολύ
- - Ονομαστική εορτή;
- - Γενέθλια
- - Πόσο αν επιτρέπεται;
- -Δεν με πειράζει να το λέω. Πρέπει να ξεπεράσουμε πια τα ταμπού της πατριαρχίας και να μιλάμε εμείς οι γυναίκες ελεύθερα χωρίς κόμπλεξ ηλικιακά . Ούτε για την εμφάνιση πρέπει να ντρεπόμαστε. Έγινα τριάντα οχτώ.
- -Δε βρίσκετε λίγο οξύμωρη τη διατύπωση αυτή;
- - Ότι δεν πρέπει να ντρεπόμαστε για την εμφάνιση και πρέπει να απελευθερωθούμε από την πατριαρχία;
- - Μάλιστα
- - Γιατί;
- - Γιατί καθορίζεται εν πολλοίς από μεγάλες εταιρείες, ΜΜΕ, influencers και άλλους, καθιστώντας το υποκριτικό.
- - Διαφωνούμε
- - Για ανθρώπους δε μιλάμε;
- - Ακριβώς
- - Όλοι δεν πρέπει να είμαστε ελεύθεροι;
- - Μάλιστα
- - Αυτό λέω κι εγώ. Δεν έχει σχέση με φύλα
- - Έχει
- - Γιατί;
- -Τρεις χιλιάδες χρόνια πατριαρχίας. Αυτή είναι η απάντηση κύριε. Όχι να θυμάστε εσείς οι άντρες το ανθρώπινο γένος με το που αρχίσαμε να ξυπνάμε
- - Μπορεί να ‘χετε και δίκιο
- - Έχω βέβαια
Μετά από δύο λεπτά παύσης, η εικόνα του νεκρού, του χτύπησε την πόρτα της μνήμης κι ο επιθεωρητής επανήλθε στις ερωτήσεις
- - Γιατί πυροβολήσατε;
- - Γιατί τρόμαξα
- -Μα τον γνωρίζατε καλά
- - Ναι αλλά έβαλε το χέρι του στην τσέπη
- - Νομίζατε δηλαδή ότι μπορεί να είχε πιστόλι
- - Είστε πολύ έξυπνος
- - Όντως. Μου το λέγανε από μικρό παιδί. Στο σχολείο, στους προσκόπους, στ’ Αγγλικά, στο καράτε.
- - Κι εγώ πήγαινα καράτε
- - Αλήθεια;
- - Ναι. Έχω κίτρινη ζώνη
- -Ωραία. Εγώ έφτασα μέχρι την πράσινη αλλά τα παράτησα
- - Γιατί;
- -Λόγω του διαβάσματος. Είχα μείνει στη δευτέρα λυκείου
- - Και μετά αποφασίσατε να γίνετε αστυνομικός;
- - Με οδήγησε το ένστικτο
- -Το εμπιστεύεστε;
- - Το ένστικτο;
- - Σ’ αυτό αναφέρομαι
- - Πάντα
- -Χαίρομαι
- - Εξ’ αιτίας του, έφτασα εδώ που είμαι κι έγινα αυτός που είμαι
Ο νεκρός επέμενε να βαράει την πόρτα
- - Αν σας συλλάβουν θα πρέπει να έχετε έναν καλό λόγο για το συμβάν. Έτσι, ίσως να πέσετε στα μαλακά
- - Έχω
- - Ποιόν;
- - Κάποτε μίλησε προσβλητικά για το γατάκι μου
- -Τι είπε;
- - Με ρώτησε με ένα γέλιο αναισθησίας: «τι κάνει εκείνο το μούλικο;»
- -Δεν καταλαβαίνω
- -Μα δεν ακούσατε; Ο άνθρωπος αυτός δεν έδειξε καμία ενσυναίσθηση για μία μορφή ζωής που μάλλον την θεωρεί κατώτερη
- - Τη θεωρούσε
- -Έστω
- - Ο άνθρωπος αυτός κείτεται δύο δρόμους πίσω μας, νεκρός
- - Με τρόμαξε
Τότε η γυναίκα έστριψε σε ένα στενό χωρίς να χαιρετήσει και να πει το οτιδήποτε στον συνοδοιπόρο της, ακολουθώντας μια άσπρη λωρίδα την οποία μέχρι εκείνη την ώρα προσπαθούσε να την πατάει πάντα.
Ο επιθεωρητής, χωρίς να αντιληφθεί καθόλου ότι η γυναίκα απομακρύνθηκε και χωρίς να αντιληφθεί επίσης ότι έκατσε μπροστά από μια διαφημιστική ταμπέλα για πάνω από δέκα λεπτά, έσταζε μέχρι τις κάλτσες του. Ήδη ένα δεκάλεπτο έβρεχε με μεγάλη ένταση.
Ο νεκρός εξαφανίστηκε από τις θύμησες και των δύο κι η βροχή καθάρισε τα αίματα απ’ τον δρόμο. Άλλωστε ήταν ένας ενήλικας λευκός άνδρας που κάποτε είχε μιλήσει υποτιμητικά για ένα γατί. .
