ΕΡΑΣΜΙΑ ΚΑΙ ΜΑΘΙΟΣ

(οι στίχοι αυτοί γράφτηκαν πάνω στη μελωδία του παραδοσιακού Κασσιώτικου κομματιού "Αφούσης").  

   

                                            ✺

   Μια ιστορία θα σας πω που την έμαθα κι εγώ
   μια ιστορία θα σας πω για τον παππού μου τον Μαθιό

   και για ένα κοριτσάκι που 'ταν απ’ το Αμπελάκι
   Ερασμία και Μαθιό την ιστορία ξεκινώ
 
                                       ◈    

                        
    η Ερασμία τέσσερα να χαρώ να το χαρώ (2)
 
    κι ο Μαθιός ήταν εφτά από μάνα ορφανά
    να φύγουνε απ' του κυρού του το 'χε βάλει με το νου του

                                       ◈

    την επάει στου Μαριού να χαρώ να το χαρώ (2)
 
    πέρασε τον Κουρταλιώτη μες στη νύχτα μες στα σκότη
    βρε Μαθιό μικρέ αντρά συλλογιέσαι που την πας

                                       ◈

    είχε κει μια συγγενή να το πω να μην το πω (2)

    και το είχε για καλλιά του να τη μεγαλώσει η θειά του
    βρε Μαθιό μου βρε μικιό πρόσεχε στο γυρισμό

                                       ◈ 

    αυτή ‘χε στόματα να θρέψει να το πω να μην το πω (2)

    και πως να τη μεγαλώσει τι φαϊ για να της δώσει
    βρε Μαθιό μου έφυγες και μονάχη μ’ άφησες

                                       ◈ 

    απ’ την πείνα έτρωγε να το πω πώς να το πω (2)

    και του τοίχου τον ασβέστη και του τοίχου τον ασβέστη
    και τη στάχτη απ’ το τζάκι πέθανε το κοριτσάκι

                                        ◈ 

     η ιστορία που σας είπα απ το μυαλό μου δεν τη βρήκα (2)

     στο Ρέθυμνο στα χίλια ε- ννιακόσα δέκα έγινε
     η Ερασμία η μικρή του Μαθιού η αδελφή