Ο ΚΡΕΟΠΩΛΗΣ, Ο ΠΕΛΑΤΗΣ ΚΙ Ο ΜΠΟΡΙΣ

Kάποιος κύριος μπαίνει σ’ ένα κρεοπωλείο.

-Καλημέρα σας.
-Καλημέρα. Τι θα θέλατε παρακαλώ;
Ο πελάτης βγάζει ένα χαρτί τουαλέτας απ’ την τσέπη του, το διαβάζει προσεκτικά, σηκώνει το κεφάλι του και αναφωνεί στον κρεοπώλη.
- Μήπως έχετε Σαρτρ;
-Βεβαίως και έχουμε.
-Ε βάλτε μου μισό κιλό παϊδάκια.
-Τι μας περάσατε για τίποτα ερασιτέχναι;
-ε;
-Λέω, είμαστε σοβαρό μαγαζί. Γκέγκε; Παϊδάκια δεν έχομε, μόνο μπούτι. Είναι λίγο βαρύ όμως στη χώνεψη. Έχει και κάτι μύγες απάνω.
- Αφήστε το τότες. Από Κάφκα τι υπάρχει;
- Κάφκα γάλακτος, κάφκα κοκορέτσι, του βουνού.
- Θα πάρω μισό κιλό του βουνού.
- Σωστή επιλογή, θα σας τυλίξω δώρο και την μύτη του Γκογκόλ που μου ‘χει ξεμείνει.
Ο πελάτης βγάζει ένα άλλο χαρτί τουαλέτας απ’ το παντελόνι του το διαβάζει και το ξαναχώνει μέσα στην τσέπη.
-Αν έχετε κι Αδόλφο Χίτλερ χοιρομέρι τότε μ’ έχετε καλύψει πλήρως.
-Μια στιγμή να κάνω παραγγελία (καλεί τον αριθμό και σε λίγα δευτερόλεπτα κάνει την πολυπόθητη παραγγελία). Στείλτε μου παρακαλώ χοιρομέρι Χίτλερ, σπλάχνα Νίτσε και τον καινούριο που μου έχετε υποσχεθεί. Μια βδομάδα περιμένω. Έχω πελάτες που περιμένουν. Α, έρχεται. Ωραία.
Κλείνει το τηλέφωνο.
-Περάστε το απόγευμα και θα χω το χοιρομέρι.
-φχαριστώ. Κάτι τελευταίο. Ντόπια κρέατα;
-Αν έχω; Εννοείται αγαπητέ. Αυτή τη στιγμή όμως μόνο αμελέτητα Εμπειρίκου.
-Δε μ’ αρέσει.
-Γειά σας είμαι ο καινούριος συγγραφέας (ακούστηκε μια φωνή από πίσω τους).
-Πως λέγεσαι παιδί μου;
-Μπορίς Παστερνάκ.
-Λοιπόν Μπορίς μπορείς να περάσεις μέσα στο ψυγείο σε παρακαλώ; Θα ρθω αμέσως.
Ο Μπορίς αμέσως εκαταδέχθη να κλειστεί μόνος του και τότε ο κρεοπώλης χασκογελώντας λέει στον πελάτη.
-Μπορίς-μπορείς.
-…;
-Λέω, Μπορίς –μπορείς. Καλό; Το λογοπαίγνιο ντε.
Ο πελάτης σκεφτικός για λίγο.
-Δεν σας καταλαβαίνω.
-Άστο να πάει στο διάολο. (εντελώς ξενερωμένος)
-Τι σας οφείλω;
-5 φιλάκια.
Μετά τα φιλάκια ο πελάτης έφυγε κι ο κρεοπώλης μπήκε στο ψυγείο να βρει τον Μπορίς Παστερνάκ.