27/12/09

Από την Τορπίλα με αγάπη κι ευκές

Βγάλαμε βιβλιαράκι με τα κείμενά μας στολισμένο και με σκιτσάκια δικά μας. Από τις εκδόσεις Φωτοκόπια, που τις έχουμε και τις διαχειριζόμαστε εμείς. Μπορείτε να το προμηθευτείτε αν στείλετε στοιχεία διεύθυνσης στο tibanator@hotmail.com ή μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ.

Κι αυτό επειδή εμείς στην Τορπίλα πιστεύουμε ότι ο πολιτισμός δε σταματάει όταν κοπεί το Ίντερνετ (άλλωστε πρώτα ήρθαν οι εκδόσεις Φωτοκόπια και μετά το ιστολόγιο). Γιαυτό προτείνουμε να το κατεβάσετε και να το εκτυπώσετε να το έχετε και μελλοντικώς. Η τελευταία σελίδα του έτσι κι αλλιώς, θα σας πείσει.

Ως τώρα από τις εκδόσεις Φωτοκόπια έχουμε βγάλει άλλα δυο βιβλιαράκια, που μπορείτε να τα προμηθευτείτε κι αυτά ταχυδρομικά. Ψηφιακά τα δυο τελευταία, δεν υπάρχουν.
Καλή χρονιά λοιπόν και χρόνια πολλά όπως λένε...

χ.ζ. - c.c.


ΥΓ: Γράφτε σχόλια αν δε δουλεύει καλά το λινκ να ξέρουμε.


.......

17/12/09

Σαν σε όνειρο

Σαν σε όνειρο
τη φιλούσα
σαν σε όνειρο
χάιδευα το πρόσωπο
έλεγα λόγια
δάγκωνα τα χείλη
αυτή γέλαγε
μ΄άφηνε
φυσούσε πνοή ζεστή
οσμή βαθιά
μα γλιστρούσε
κι έφευγε
εγώ
έσφιγγα το στήθος
άγγιζα τον ώμο
κάποτε
κρατιόταν από πάνω μου
να στηριχτεί
-μα έφευγε έφευγε έφευγε
πόναγα απ΄αυτήν
λυπόμουν
την έσφιγγα
σαν σε όνειρο
με τα δυο μου χέρια
την έβλεπα να λάμπει
την έβλεπα να ανατέλλει
ήμουν
ένα μοναχικό
πλάσμα
ένα μικρό φτωχικό σκοτάδι
δίπλα της
ήμουν για λίγο
μέσα της
για λίγο
μέσα σαυτήν
στην καρδιά της.


.......

11/12/09

Πλατεία Βενιζέλου

Σε μια μέθη ανάμεσα
τσικουδιά κρασί και κάτι ανεκπλήρωτο για πάντα
προχωράω στο δρομο
σε κοιτάω δυο ώρες
σφίγγω τις γροθιές
όμως δε θα χαλαρώσουν ποτέ
τρέχω γρήγορα γιατί
γύρω φυσάει νοτιάς
πρόβα λέει σε μιάμιση ώρα
(βαριέμαι λίγο)
στην πλατεία διάφοροι
ξένοι
ένας εδώ άλλος εκεί
στην άκρη οι μαύροι μόνοι τους
τους ντρέπομαι
δεν ξέρω τι να κάνω
ένας με βλέπει κατεβάζω το βλέμμα
με τον άλλο χαμογελάμε μαζί
τα δόντια του τεράστια
πεταγμένα
όπως οι άνθρωποι από τα κακοτράχαλα μέρη
τα ορεινά
έφτασε εδώ στη θάλασσα
θα κατεβώ προς την παραλία τώρα, στο ταβερνάκι
με περιμένουνε κάτι κορίτσια
από τη δουλειά
θα φάω απλά και ζεστά
όπως θα ήθελαν δηλαδή αυτοί στην πλατεία
να νιώσω τύψεις άραγε
σκέφτομαι τη μοίρα μου
μια ανατολίτικη σαφώς σκέψη
σκέφτομαι τη μοίρα αυτών
-έλα τώρα σοβαρέψου-
βαδίζω γρήγορα
γιατί ψηλά άρχισε να αστράφτει
δυστυχώς δε μπορώ να κάνω πολλά
αλληλεγγύη
βέβαια, ναι,
αλλά κι η πείνα πείνα
-να δώσεις λεφτά!-
καλά ηλίθιος είσαι;
να μιλήσω σε κάποιον
τουλάχιστον
ευγενικά, όχι σαν την κοπελιά
στην κούριερ:
«ΟΧΙ»
ανάγωγη και αυτόχθονη
δε γύρισε καν να τον κοιτάξει
ντράπηκα σαν
ας πούμε Έλληνας
που μιλάει τη γλώσσα αυτή
μετέφρασα ήρεμα
του είπα
κι έφυγα μετά
με το φουσκωμένο δέμα μου
να το ανοίξω σπίτι
να πάρω τα βιβλία και τα γλυκά
που μουστειλε από το σπίτι
η μάνα μου
γιατί φοβάται πάντοτε
ότι αλήθεια
περνάω πολύ δύσκολα

.......