ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ

Πίνουμε καφέ
σε μαγαζιά αγνώστων
Άνθρωποι πηγαίνουν κι έρχονται
Σερβιτόροι φεύγουν
Και δε γυρίζουν πίσω πια
Εσπρέσο καυτοί
Στο πλαστικό
Μια ματαίωση - από χρόνια
Το τίμημα
του κόσμου που αλλάζει
Είναι ο κόσμος
Ο ίδιος

.......

ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ

Χώρα που καταρρέει με χαμόγελα

παράξενων ηλίθιων σκουπιδιών

με φώτα παρελάζουνε, με χρώματα

στους δέκτες των χαμένων πολιτών

*~*~*

Χώρα που καταρρέει, πόρνη ανήλικη

νταβάδες σε δουλεύουνε καιρό

με προπαγάνδα με μυαλών πλυσίματα

πουλάν τη γη πουλάν και το νερό

*~*~*

Χώρα που καταρρέει, μόνη αλήθεια σου

η δυσοσμία κι η αποφορά

πτωμάτων που καιρό μείνανε άταφα

του άθλιου καναπέ τους η βορά

.......

Θλιβερές μελετώντας σελίδες

όνειρα είπα να γράψω κι εγώ

μα όνειρα τσακισμένες σανίδες

δεν ξανοίγονται σ' ωκεανό

 

Των καιρών η πηχτή παραζάλη

η σπατάλη και το βουητό

δε φωτίσαν ποτέ μια λωρίδα

στον βαρύ μας σταχτί ουρανό

 

Η ελπίδα μας πάλι στα αστέρια

στο άγνωστο ριζικό που πλανά

λίγη σκόνη χρυσή στην παλάμη 

για να αρχίσει η μέρα ξανά

.......