Θλιβερές μελετώντας σελίδες
όνειρα είπα να γράψω κι εγώ
μα όνειρα τσακισμένες σανίδες
δεν ξανοίγονται σ' ωκεανό
Των καιρών η πηχτή παραζάλη
η σπατάλη και το βουητό
δε φωτίσαν ποτέ μια λωρίδα
στον βαρύ μας σταχτί ουρανό
Η ελπίδα μας πάλι στα αστέρια
στο άγνωστο ριζικό που πλανά
λίγη σκόνη χρυσή στην παλάμη
για να αρχίσει η μέρα ξανά
