21/1/09

Στο σταθμό

Αναρωτιέμαι τι μ΄ έκανε να έρθω να καθίσω στο σταθμό, στη μέση μιας δύσκολης και κουραστικής μέρας. Ίσως είναι αυτή η παράξενη διάθεση που παλιά στο χωριό με οδηγούσε ψηλά στην εκκλησία (όχι λόγω πίστης, μάλλον η μυστηριακή συντροφιά των νεκρών με γοήτευε) ή σε απομακρυσμένα χωράφια γεμάτα πέτρες και ελιές που συνήθως δεν βρισκόταν κανείς. Περπάταγα για ώρες ανάμεσα σε πέτρες, δέντρα και ξερόχορτα καρφώνοντας συχνά στο χώμα ένα ξύλο ή ένα καλάμι που έβρισκα στο δρόμο μου.
Εδώ, στη φιλόξενη αυτή πόλη που ζω, δεν υπάρχει εκκλησία σε ύψωμα ούτε κάποιο μέρος που να μπορείς να είσαι απολύτως μόνος σου. Βρίσκει όμως κανείς σχεδόν ό,τι θελήσει: πιο πολλούς ανθρώπους με ίδια ενδιαφέροντα, πιο πολλά μαγαζιά για βόλτα ή για ψώνια, πιο πολλά θέατρα, βιβλιοπωλεία, πάρκα, μουσική. Ακόμα και πιο πολλά νεκροταφεία έχει. Στο χωριό πηγαίνω ακόμα συχνά, αλλά πια μόνο για μερικές ημέρες.
Καθώς το παρελθόν σκεπάζεται όλο και περισσότερο από τη γνωστή ομίχλη της εξιδανίκευσης και του καθαγιασμού και μετατρέπεται σιγά σιγά σε ανάμνηση, αναρωτιέμαι αν αυτό που ζω το έχω πράγματι επιλέξει, αν μου επιβλήθηκε μέσα από περίπλοκες σχέσεις ανθρώπων και συμφερόντων κι αν ακόμα τα ψιθυρίσματα που ακούω συχνά στον ύπνο μου είναι απ΄ τις νεράιδες που ζουν πάντα στα μακρυνά χωράφια στο χωριό και με καλούν πίσω γιατί έχασαν τη συντροφιά μου.

21 σχόλια:

  1. Πιστεύω ότι όσα ζούμε είναι καθαρά επιλογή μας ίσως απλά να συμβιβαζόμαστε ευκολότερα.
    Το σημαντικό είναι να γνωρίζεις ότι πάντα θα έχεις την επιλογή να αλλάξεις ότι δεν σου ταιριάζει και να μην αυτοπεριορίζεσαι χωρίς λόγο.
    Και αν πάλι η επιλογή σου δεν σε καλύπει πάλι να συνεχίζεις να αλλάζεις.
    Το κακό με τους σημερινούς νέους ανθρώπους είναι ότι σκέφτονται πολύ το μέλλον τους τελικά!!!
    Τι θα απογίνουν...
    Το φοβούνται κατά μία εννοια (αδικαιολογητά) κατά τη γνώμη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ πάλι πιστεύω ότι τα πάντα γίνονται εξαιρετικά τυχαία. Η θεωρία του χάους. Κάποια στιγμή θα σου πω μια ιστορία με την κα. Σούλα, την καθαρίστρια, για να καταλάβεις.

    Όσο για τον σχολιαστή παραπάνω...
    Έχεις απόλυτο δίκιο για τους σημερινούς νέους ανθρώπους. Αδυνατούμε να καταλάβουμε ότι η ζωή μας δεν είναι κάτι που έρχεται... Είναι αυτό που ήδη ζούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμε έχεις δίκιο. Αλλά και τώρα με την κρίση…:)

    Xόρχε πρέπει μάλλον να προσπαθήσουμε πιο πολύ να γράφουμε σταρχ***α μας τα πάντα....θέλει δουλειά κι αυτό, μη νομίσεις.
    Tην ιστορία τη χρεώθηκες. Ξέρεις, στο τζάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. το ερώτημα αν αυτό που ζούμε το έχουμε πράγματι επιλέξει με απασχολεί πολύ τελευταία. και χαίρομαι που ο χ.ζ. που όλοι αγαπήσαμε σκέφτεται παρομοίως. μιας και είναι σαββατόβραδο και περιμένω μια ήδη βαρετή βραδιά που νομίζω ότι δεν την έχω επιλέξει αλλά κάπου έχω βάλει το χεράκι μου κι εγώ, θα διαφωνήσω με τον χόρχε ότι τα πάντα γίνονται εξαιρετικά τυχαία και θα συμφωνήσω με την προτροπή να γράφουμε περισσότερο σταρχ@@ μας, παρά στα μπλογκς μας.. ωστόσο για να δικαιώσω και τον ναρκισσισμό μου - αλλά και την αίσθησή μου ότι συμπλέουμε ενίοτε - θα πω ότι αυτά αγαπητέ χ.ζ. τα έχω πει σε προηγούμενες συνεντεύξεις, τα έχεις σχολιάσει κι εσύ, εκεί το καλοκαίρι που τρωγόμανε με τα ρούχα μου.. μπαρντόν για το παραληρηματάκι μου, εδώ ο άνθρωπος δεν είπε την ιστορία για την κυρία σούλα για να μην καταχραστεί το χώρο σας κι εγώ δεν βρίσκω την τελεία στο πληκτρολόγιο! χαιρετώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μου ήρθαν κι εμένα στο μυαλό μου εικόνες από το χωριό που πηγαινα τα καλοκαιρια παιδι...

    Ασχετο αλλά σήμερα η Αθήνα μου έχει μια μυρωδιά που μου θυμίζει Πάσχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μετά το πανεπιστήμιο το ένιωσα, μετά τον στρατό ξανά, τώρα που τα ένσημα μαζεύονται το ξανανιώθω. Κάθε φορά που αποκτώ κάτι και νιώθω μια σιγουριά -φαινομενική- με χτυπά το ίδιο συναίσθημα, σαν το δικό σου αγαπητέ φίλε. Ίσως για να μην βολευτώ και βουλιάξω. Τώρα ξέρω πως είναι ο καίρος για καινούργια μικρή παράξενη ιστορία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. καλώς όρισες Γιαννάκη μας. ήγγικεν γαρ ο καιρός? θα ξαναμεγαλουργήσεις σύντομα? όποτε θες στη διάθεσή σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Oblivion παρακαλώ, παρακαλώ, όλοι δικαιούμαστε μια στιγμή δημοσιότητας.
    Το καλοκαίρι είναι όντως προβληματική εποχή. Είσαι υποχρεωμένος να διασκεδάζεις, γι΄αυτό.

    Ανώνυμε...τι να πω τώρα για την Αθήνα... Κάποια στιγμή θα τα πούμε πιο διεξοδικά γιαυτή την περίπτωση.

    Γιαννάκη...να ευχαριστούμε το αίσθημα ταύτο που μας τραβάει από το μαλλί μπροστά...
    ΚΑΙ ΝΑΙ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ! (και τόλεγα τόλεγα προχτές!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Στην οθόνη

    ...Και κάθομαι τώρα κι εγώ, μπροστά από τη φιλόξενη και παραπλανητική οθόνη, να διαβάζω τις λέξεις σου ξανά και ξανά, προσπαθώντας να διατυπώσω ακριβώς το ερώτημα που προκύπτει επιτακτικά από τις λέξεις σου. Αδυνατώ. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με προβληματίζει. Δεν ξέρω γιατί κόλλησα. Μια μεταφυσική αίσθηση ίσως. Μια ερωτηματική διάθεση απλά. Μην είναι και προσμονή; Προσμονή για κάτι άλλο; Για κάτι αλλότριο; Μέρη, πρόσωπα, μυρωδιές, αισθήσεις; Διαβάζοντας τις λέξεις σου, νιώθω πως κάτι με καλεί. Έξω από εδώ. Όχι η φιλόξενη πόλη σου, αλλά ίσως μια άλλη φιλόξενη πόλη. Πάντως όχι αυτή που βρίσκομαι. Κι όχι αυτή η οθόνη. Τελικά, ίσως να μην ήταν ερώτημα αυτό που έπρεπε να διατυπώσω. Ίσως να μην είναι καν προβληματισμός. Για βεβαιότητα το βλέπω. Έξω από εδώ λοιπόν. Έξω από αυτή την οθόνη. Έξω από αυτή την πόλη. Καιρός είναι λοιπόν. Φεύγω. Δηλαδή για κάποιους "φεύγω". Γιατί, αν το σκεφτείς, κάπου έρχομαι.

    [Σ'ευχαριστώ ειλικρινά φίλε Χρήστο!].

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν υπαρχει μεγαλυτερη βλακεια απο το μελλον.
    Αφου δεν υπάρχει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Παιδια μας έχει πιασει η Ανοιξη...
    Τασεις φυγεις έχω κι εγώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. "Καθώς το παρελθόν σκεπάζεται όλο και περισσότερο από τη γνωστή ομίχλη της εξιδανίκευσης και του καθαγιασμού και μετατρέπεται σιγά σιγά σε ανάμνηση, αναρωτιέμαι αν αυτό που ζω το έχω πράγματι επιλέξει, αν μου επιβλήθηκε μέσα από περίπλοκες σχέσεις ανθρώπων και συμφερόντων..."
    θα θελα πολύ να σχολιάσω κάτι απάυτό το κομμάτι ή να πω κάτι σχετικό αλλά τα λόγια είναι ακριβώς αυτά που πρέπει και με τη σειρά που πρέπει."πρέπει"να έχεις θαρρος για να μιλάς έτσι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. mamma...Χαίρομαι.

    Costinho εγώ σε ευχαριστώ φυσικά. εύχομαι να διαβείς σύντομα το δρόμο Eκείνον.

    Μαράκι (άσε με να σε λέω έτσι) σωστό κι αυτό...Aλλά άντε χώνεψέ το.

    Ανώνυμε όντως...αυτη πταίει!

    Candy μου (παρεπιπτόντως η αδερφή μου έχει ОΛΑ τα παλιά σου τευχη, καμιά 100στή…)σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
    (E,τα παραλές ομως και λίίίγου!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δεν τα παραλέω όταν ο ποιητής ξεστόμισε θαρραλέα τέτοια περίοδο λόγου ό,τι και να πω εγώ πια είναι λίγο ελάχιστο μηδαμινό είμαι ένα τπτ και τα σχετικά....
    Όχι όντως λέει πολλα κι αυτά που πρέπει τα χουμε ξαναπει να μην τα ξαναλέμε...τις ευχαριστίες μου στην αδερφή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Γιατί μπορώ.Αν έγλυφα εσένα μάλλον δεν θα είχαμε αυτή τη συζήτηση τώρα!χχχ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αρκετά με τη μελαγχολία και την κατάθλιψη! Αρκετά με την χαρμολύπη και τα υπαρξιακά κενά! Καλυτερα να απλοποιήσουμε τους εαυτους μας λίγο. Ό, τι χρειάζεσαι μετριέται στα δάχτυλα.Ξέρεις ότι η θλίψη που περιγράφεις είναι καθαρά μεταφυσική.Θα υπάρχει πάντα.Εστίασε σε όλη αυτή την ευτυχία που απολαμβάνεις.Γιατί παίζει σε μερικά χρόνια η δική τους εικόνα να έχει αντικαταστήσει τα "καλέσματα" του χωριού σου.Όπως γράφουν όλοι δω μέσα, το παρον μετράει.Αλλά πάλι, αρκετά με τα λόγια!(και με τους σωλήνες!και με ένα σωρό μαλακίες...!)Νταξει, παραφέρθηκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Κατά τ'άλλα, μου άρεσε πολύ αυτή η βόλτα στον Σταθμό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Aνώνυμε μάρεσε πολύ η ενέργειά σου...Αλλά αν η μεταφυσική αίσθηση υπάρχει παντα όπως κι εσύ το λες, τότε είναι πραγματική. Και απαιτεί συχνά (ανάλογα με την έντασή της) και «φυσική» μορφή, την οποία και τέλος πάντων προσπάθησα να φτιάξω σ΄αυτό το κείμενο...
    Κατά τ΄άλλα, πώς θα μπορούσα να διαφωνήσω με τα λεγόμενά σου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. katalavaino,x.z.gi'auto kai symplirono:oraia i "apotyposis", oraios toutos o peripatos...opos oi voltes sta nekrotafeia, opos kathe apopeira na aggixeis ligo ta synora ton aisthiseon...alla min to pairneis kai polu sta sovara.auto mono. (an kai xero oti xereis, ara kouventa na ginetai...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή