6/7/09

Η Εποχή της Αφομοίωσης

Και ξαφνικά εκεί που προχωρούσε, παραπάτησε λίγο και σωριάστηκε νεκρός. Κι αμέσως κι άλλοι, όλοι. Στα πεζοδρόμια, στις διαβάσεις, στις πλατείες, παντού πεσμένοι άνθρωποι. Έτσι έγινε και το κέντρο της Αθήνας (μπορεί κι αλλού) γέμισε τελικά πτώματα. Μπορούσε κανείς να δει ανθρώπους κρεμασμένους έξω από το αμάξι τους, ξαπλωμένους στη μέση του δρόμου, σε καφετέριες μπροστά από μισοτελειωμένες μπύρες. Μπορούσε να νιώσει το κρύο τoυ θανάτου σε κάθε σπίτι, γωνιά ή πλατεία της πόλης και να του στρίψει μέσα σε ελάχιστα λεπτά - αν φυσικά γινόταν να βρίσκεται κάποιος εκεί και να μην έχει ήδη πεθάνει. Η ησυχία που απλώθηκε στη συνέχεια ήταν απόλυτη. Δεν ακουγόταν ο παραμικρός ήχος εκτός από τα τελευταία αυτοκίνητα που τράκαραν κάπου, μη έχοντας κάποιον ζωντανό να τα οδηγήσει. Όλο αυτό θα κράτησε μερικές ημέρες.
Μετά ήρθαν τα φυτά. Πράσινη βλάστηση που τρυπούσε την άσφαλτο, πετούσε τα πεζοδρόμια, έσκαγε στις γωνίες. Σκαρφάλωνε στα μπαλκόνια κι έμπαινε στα υπνοδωμάτια και τα καθιστικά, αγκάλιαζε τα κρεβάτια και χωνόταν στις κλειδαρότρυπες. Έσπαγε τζάμια, στράβωνε πόρτες, κλοτσούσε τοίχους και ταβάνια με μια καταπιεσμένη επιθετικότητα θαρρείς δεκαετιών. Το πράσινο επικράτησε εύκολα χωρίς αντιπάλους κι έτσι πολύ γρήγορα οι πρώτες πολυκατοικίες άρχισαν να πέφτουν. Άκουγες «κρακ - κρακ», δυνατά και κοφτά, μέχρι που το κτίριο σωριαζόταν τελικά με ένα εκκωφαντικό κρότο παρασέρνοντας ίσως και κάποιο ετοιμόρροπο διπλανό του. Έχεις δει συκιά να γκρεμίζει μισό σπίτι; Γιατί όχι και πολυκατοικία. Έτσι λοιπόν, αφού σιγά σιγά ισοπεδώθηκε όλη η ξεφτιλισμένη περιοχή της πρωτεύουσας και των περιχώρων της από τα δέντρα που έφτιαξαν το δικό τους κουμάντο, άρχισε η μακρά Εποχή της Αφομοίωσης, της επικράτησης του χώματος πάνω στο τσιμέντο, ή μάλλον της επανασυμφιλίωσης των υλικών της γης απάνω στη γη.
Από την εποχή αυτή κατάγομαι κι εγώ που τα διηγούμαι αυτά σήμερα, που τα άκουσα από κάποιον που έφτασε σε μας πρόσφυγας από μια γειτονική στο μακελειό περιοχή.

18 σχόλια:

  1. το ερώτημα είναι ένα. γιατί είναι ο φίλος μας πρόσφυγας. θα ήθελα να το μάθω σε μία συνέχεια.

    προς στιγμήν μου θύμισε αρκετά μία παλιά ταινία, 'όλα για την αγάπη'. στο ίδιο μοτίβο, νεκροί έπεφταν στους δρόμους και αδιάφορα οι ζωντανοί τους προσπερνούσαν. η συνέχεια σου ξεφεύγει, άκρως σαρωτική και πορωτική. και φυσικά αληθινή.

    με λίγα λόγια, γουστάρω.

    πρτφ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ...μετά ήρθαν οι μπάτσοι, ρίξανε τα δακρυγόνα τους κι αρρωστήσαν τα φυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πρτφ μην ακούσεις εσύ για νεκρούς κι εκρήξεις ε; αμέσως να γουστάρεις.
    πάντως θα σκεφτώ την ιδέα σου κι αν κατέβει, βλέπουμε!

    x-ray μου, δεν είμαι και τόοοσο απαισιόδοξος! Μου αρκεί που σκοτώθηκαν όλοι οι άνθρωποι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. δε μου λες μικρέ ζ. μήπως γουστάρεις "πράσινη αλλαγή" και μας το φέρνεις λάου λάου; :))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπημένε μου εραστή χ.ζ.,

    ωραίο το σκηνικό σου, δε λέω... Αλλά, όπως ξέρεις, μ' αρέσουν οι γρήγορες δουλειές: Θα προτιμούσα λοιπόν, αντί να περιμένω τα φυτά να καθαρίσουν, να έπεφτε στη γη μας ένας γιγαντιαίος μετεωρίτης (από αντιύλη κατά προτίμηση), ώστε ο μισός πλανήτης να εξαϋλωνόταν
    ακαριαία και ο υπόλοιπος να μετατρέπονταν σε αστρική σκόνη, τα σωματίδια της οποίας θα ανακατατάσσονταν σε τέτοιο βαθμό που δε θα μπορούσε πια κανείς να μας κατηγορήσει για αποξένωση ή για απομάκρυνση από τη φύση. Στην αναμπουμπούλα θα έβρισκε ευκαιρία μια μαύρη τρύπα και – τσουπ – θα έκανε την εμφάνισή της ρουφώντας ό,τι υλικό εκτινάχθηκε μακριά αρχικά, παρασυρόμενο από τη βροχή ακτίνων γάμμα.
    Εκεί λοιπόν, στο κέντρο της μαύρης τρύπας, οι άτυχοι εναπομείναντες θα φτιάξουμε ένα μικρό χωριό – Χλωμοτιανά θα το λέμε – και θα μοιράσουμε τις δουλειές δίκαια: Κάθε πρωί, ένας θα σφάζει την κατσίκα, άλλος θα κουρεύει το αρνί και κάποιος βέβαια θα φέρνει τα φρέσκα αυγά στο σπίτι. Και θα ακούμε Κατσαρό. Στο γραμμόφωνο.

    ΥΠΑΤΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

    Υ.Γ.: Ούτε η ΜπέργκνΑ ξέρει τι εννοεί η ΟύνγκεχόιΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. να τι παθαίνει όποιος ασχολείται πολύ με την ηλεκτρονική μουσική! μετανοείτε αμαρτωλοί υπάτιε και χ.ζ.! γρήγορα να γράψετε μια συμφωνία σε νοτ ελ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. χε χε..

    θυμάσαι θείο το πρελούδιο σε ντο μείζονα που σου έφερα στο πρώτο μάθημα; Εκείνο το βλέμμα απόγνωσης δε θα το ξεχάσω :-D

    όσο για τον πανdελή.. αυτός σου γράφει ό,τι θες. Μόνο που δυστυχώς δε γίνεται να είναι σε ντο. Ούτε σε λα, ούτε σε φα ύφεση φανταστική. Μόνο ΡΕ. Ζήτα κάτι σε ρε και θα αρχίσει και δε θα σταματάει. ΔΕ θα σταματάει.

    Λοιπόν, για να μην ξεφεύγουμε από το θέμα μας.., το να πεθάνουμε δεν είναι αρκετό. Πρόχειρες λύσεις.. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να εξαφανίσουμε την ύλη. Όλη την ύλη. Απαιτώ από τον κύριο χ.ζ., μια και τόλμησε να θίξει το θέμα, να βρει αυτόν τον τρόπο.

    (Κοιτάζει το κόκκινο ρολόι και μετά μπροστά, με επικριτικό βλέμμα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ο Χρήστου θεωρούσε σαν «μυστικιστική νότα» τι Σι. Πειράζει αν εμένα τώρα μ΄αρέσει το ανοιχτό ντουζένι; Τη βλέπω τελετουργία κι έτσι.

    Υπάτιε είσαι τόσο μηδενιστής που γίνεσαι συντηρητικός, Αλέξη μάθε το κι εσύ γι΄αυτόν, αηδία. Αλλά μια και ψήθηκες για την ύλη, μου ΄δωσες μια καλή δικαιολογία να εξαφανίσω μερικούς μερικούς. Ετοιμάσου, είσαι στους πρώτους-πάντα με απώτερο στόχο την ύλη, φυσικά. Ακολουθεί η ρουφιάνα η Μπέργκνα αν δεν καταλάβει γρήγορα τι εννοεί το γιωτόμπαλο η Ουνγκεχόια.

    jorge με πιάνεις δικέ μου 100%...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΑΓΑΠΗΤΑ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΑ,ΤΙ ΓΛΩΣΣΑ ΜΙΛΑΤΕ?ΠΑΝΤΩΣ,ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΥΠ[ΑΙ]ΤΙΟ ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΠΩΣ ΘΕΛΩ Κ ΕΓΩ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΗ ΑΥΤΗ ΜΟΡΦΗ ΚΟΛΛΕΚΤΙΒΟΠΟΙΗΣΗΣ.ΕΚΕΙΝΗ ΤΟΥ ΔΟΚΙΜΑΣΤΗ[ΑΥΓΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΑΓΑΘΩΝ].

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. χαχαχαχαχαχαχα τι μου θύμισες τώρα! ναι ήταν καταπληκτικό εκείνο το πρώτο έργο :)
    παιδιά ΣΑΣ ΕΡΧΟΜΑΙΙΙΙΙΙΙΙ μια φορά το μήνα για Dr.Art. graz for ever ρε! όσο για την ύλη υπάρχει πράγματι; μήπως είναι στο φαντασιακό μας; και αν υπάρχει παίζει τον ρόλο που θεωρούμε ότι παίζει; μήπως δεν χρειάζεται καν να την εξαφανίσουμε; μήπως είναι αρκετό που εξαφανιζόμαστε εμείς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. η-ύλη-υπάρχει-όσο-την-παρατηρούμε-άμα-δεν-την-παρατηρούμε-δεν-υπάρχει.Στ'-αρχίδια-μου-όμως.σας-φιλώ.(συγγνώμηγιατιςπαύλεςαλλάέχωπρόβλημα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Βρε παλιόπαιδο χ.ζ. το space bar του c.c. βρήκες να εξαϋλώσεις;

    Αγαπητέ carnellie συμφωνώ μαζί σου. Όμως υπάρχει και ο παράγοντας της καταραμένης φύσης του ανθρώπου, τα ένστικτά του. Είναι ενστικτώδες το να θέλουμε να παρατηρούμε και να μαθαίνουμε τα πάντα. Το να επικοινωνούμε. Κάνει τη ζωή μας πιο.. "ενδιαφέρουσα". Και δυστυχώς δεν είναι τόσο εύκολο να αποβάλει κανείς έτσι απλά τόσο βαθιά ριζωμένες αρχές.
    Στα παπάρια μου και εμένα λοιπόν φίλε μου, όχι όμως επειδή το επιλέγω, αλλά επειδή απλά δε γίνεται αλλιώς.

    Αγαπητέ θείο αλέξη, πεποίθησή μου είναι πως το μόνο που υπάρχει είναι η ύλη (Ίσως και ο δημιουργός της αλλά εκείνα τα επίπεδα δε μας ενδιαφέρουν). Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς συνέπειες των ιδιοτήτων της. Ο χρόνος π.χ.. Όμως λέγοντας πως η ύλη μπορεί να βρίσκεται στη φαντασία μας, εννοείς δηλαδή ότι υπάρχουμε ως άυλα πνεύματα; Επίσης, ναι μεν εξαφανιζόμαστε αλλά ποιος μας λέει πως δε θα επανεμφανιστούμε;

    αγαπητέ παντελεήμων μη με μαλώνεις! Η ύλη άρχισε πρώτη!


    (χμμ.. τελικά μάλλον είμαι υλιστής)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αλέξη σε παρακαλώ μη μπεις σε συζήτηση για την ύλη με τον Υπάτιο, θα σου παπαριάσει τον εγκέφαλό σου όπως τον δικό του. Παρακολούθα εμένα, αντεπιχείρημα:

    «Υπάτιε δεν είσαι ούτε υλιστής ούτε μηδενιστής. Παπάρας είσαι, πλην όμως (και να το τονίσω αυτό), με κατάρτιση.»
    Και ξεμπερδεύουμε.
    (που ΄σαι παιδί, φέρε δυο ούζα ακόμα.)

    Carnellio μ΄αρέσει που και μέσα από τον Pentium III βρίσκεις τρόπο να βάλεις τα πράματα στις σωστές τους διαστάσεις.

    Ανώνυμε τα πράγματα είναι όπως βλέπεις σοβαρά, εκπτώσεις σε τετοια συζήτηση κλάσης, λυπούμεθα, δε γίνονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Λατρεμένε χ.ζ.,

    σε ευχαριστώ για τις αναφορές σου, μου δίνεις άλλη μια ευκαιρία να αποδείξω τη θεωρία μου:

    Παπάριασμα: Άλλη μια αθέμιτη ιδιότητα της ύλης. Εξαφανίζοντας λοιπόν την ύλη αποτρέπουμε αφενός το παπάριασμα, αφετέρου εξαφανίζουμε και την ίδια την ανάγκη μας να αποτρέψουμε το παπάριασμα, αφού και αυτή προέρχεται από την ύλη. Ευτυχία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. είναι πράγματι ευτυχία να εξαφανίσουμε την ίδια την ανάγκη μας να αποτρέψουμε το παπάριασμα; και ας ερωτώ κ.πρόεδρε; είναι μακέτο αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ναι ναι, αγαπητέ αλέξη. Η απελευθέρωση από οποιαδήποτε ανάγκη μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην "ευτυχία". Συμφωνώ γενικά με τις αρχές του βουδισμού όπως εκφράζονται στις "τέσσερις ευγενείς αλήθειες". Κάθε (ανάγκη και) επιθυμία αποτελεί αιτία πόνου και δυστυχίας. Προσθέτοντας τώρα και μια μηδενιστική νότα (γεια σου ρε παντελή τσίφτη!): Κάθε ανάγκη και επιθυμία είναι αδιάσειστη απόδειξη ύπαρξης του έχοντος την ανάγκη ή επιθυμία. Δυστυχία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή