13/7/09

Η Εποχή της Αφομοίωσης (συνέχεια)

Ο Θωμάς -έτσι τον έλεγαν- έφτασε στα σπίτια μας ένα λυπηρό πρωινό του Μαρτίου μετά από ασταμάτητο ταξίδι πολλών ωρών. Επιβεβαίωσε αυτά που είχαν ήδη φτάσει στα αυτιά μας από δεύτερα ή τρίτα στόματα χωρίς όμως να έχουμε μπορέσει να τα πιστέψουμε. Αφού του έδωσαν κάτι στοιχειώδες να φάει συνέχισε την αφήγηση:

«Μετά το Τέλος όσοι είχαμε συγγενείς ή φίλους στην πρωτεύουσα καταλάβαμε πως τους χάσαμε για πάντα. Συλλογιστήκαμε τη δική μας μοίρα και θελήσαμε να βρούμε τις λογικές της επιταγές, με μια παράξενη βιασύνη να τις εκπληρώσουμε - μας είχε βέβαια κυριέψει ο φόβος. Μιλούσαμε όλο το βράδυ για αυτά που συνέβησαν τόσο κοντά σε μας με αγωνία και κάποιοι (χωρίς να μπορούν να το κρύψουν) με έξαψη. Λυγμοί διέκοπταν τις συχνές σιωπές. Μερικοί αποφάσισαν τελικά να μπουν την άλλη μέρα στην πόλη με σκοπό να ψάξουν για πτώματα∙ ίσως απλά ήθελαν να πλιατσικολογήσουν. Εγώ είχα την τύχη ή ατυχία να δω από μακρυά τα δέντρα να μεγαλώνουν μαγευτικά και γι΄αυτό δεν έμεινε σε μένα κανένα πια δίλημμα: έπρεπε να φύγω όσο πιο μακρυά γινόταν από αυτό το φρικτό μέρος ψάχνοντας για άλλο που δε θα το βάραινε παρόμοια ύβρις. Κανείς δεν γνωρίζει το Ρυθμό του κόσμου, εγώ όμως εκείνη τη μέρα ένιωσα μπροστά μου μια τεράστια Δύναμη να κατακτάει ψυχρά ό,τι οι άνθρωποι της είχαν καταπατήσει με χυδαιότητα πολλά χρόνια τώρα. Ποιος ξέρει τι ακόμα θα ακολουθήσει...Ο Θεός ας μας λυπηθεί.»

Δυο νύχτες μετά από τη διήγηση η θερμοκρασία στην περιοχή μας έπεσε μερικούς βαθμούς. Οι γρύλλοι έπαψαν και πολλά πουλιά κάθισαν το χάραμα στα σύρματα, σαν να άρχιζε ξανά, πολλούς όμως μήνες νωρίτερα, ο χειμώνας. Φοβούμενοι μήπως λάβουμε το ίδιο τέλος από τη μήνη μιας Δύναμης (πώς αλλιώς να την ονομάσω;) που φαινόταν να καταστρέφει κάθε τι προσβλητικό γι΄ αυτήν αποφασίσαμε να εγκαταλείψουμε την περιοχή μας το γρηγορότερο, παίρνοντας ο καθένας μαζί του ό,τι πολύτιμο είχε. Το σκυλί αρνήθηκε να μας ακολουθήσει. Δεν ξέρουμε τι απέγιναν τα σπίτια μας. Ο Θωμάς είχε αναχωρήσει την ίδια μέρα, για να βρει κάποια άλλη, πιο απομακρυσμένη και ασφαλέστερη γι΄αυτόν περιοχή.

6 σχόλια:

  1. μπράβο χ.ζ,
    και τι δε θα 'δινα να έβλεπα το θέαμα αυτό, σαν το θωμά, καθισμένος σε έναν απόμακρο λόφο, λίγο έξω απ' τη πόλη. της πάτρας, γιατί όχι.

    ευχαριστώ
    πρτφ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μάλλον μπορεί να γίνει και κάτι μεγαλύτερο με το υλικό αυτό ε; έτσι μου φαίνεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σωστά Αλέξη.
    ήδη έχω προτάσεις από την ελληνική κινηματογραφική βιομηχανία...

    Αλλά όμως δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με τις μεγάλες φόρμες. Ίσως απλά να με τρομάζουν, δεν ξέρω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. πρέπει να ξεπεράσεις τους φόβους σου, η αγορά σε χρειάζεται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή