Εις Επαρχία

Aνηφορικός δρόμος
εις επαρχία.
Σπίτια κολλητά - διαστάσεις των ίσες -
πατζούρια καλουπωμένα.
Εις καθένα το χρώμα καφέ δεσπόζει ίσως κίτρινο
αυτό της ώχρας ή το χρώμα εδάφους εκείνου.

Λεν σε κάποιο ή σε μερικά κατοικούσαν αγνώστοι
μυστήριοι εργένηδες ιατροί ή άλλοι χρόνια διάφορα
χωρίς μη ένα επισκέπτην
- καιροί παρελθόντες. Μετά ανεχώρησαν -
πήραν ελάχιστα - δε θυμάμαι προς πούθε
μπορεί να τραβήξαν.

Εις προαύλια -αν δύνανται τέτοια- αγκάθια δεσπόζουν
πλατύ το σκαλί
περβάζι με άχυρα η πλάκα αποπάνω - ώρα να μπαίνουμε.

Σανίδες με μούχλα - διάδρομοι σκιεροί -
βελόνες μαγνητισμένες σκουριασμένα εξαρτήματα.
Βαλίτσα στο πάτωμα λιγοστά ποτήρια να μας σκοπεύουν,
οι ένοικοι ζούσαν λατρεύοντας ρέμβη ποθώντας ίσως τη μέθη.
Μετά έφυγαν -η ζωή των θα ήτο άλλη.
Μετά εταξίδεψαν -άνευ ανθρώπων, μα και σιμά τους.

Εις ύψος τρανόν όρος τέλεια δένει με τας ερήμους οικίας.
Οι οροφές των από εδώ φαντάζουνε κήποι φαντάζουν τοπία
αλλόκοτης φύσης - μα ώστε έτσι να είναι;

Ο ουρανός τριανταφυλλής με νέφη χορού το ζεστό
ετούτο απόγευμα
οι μύγες πετούν τα σπουργίτια γυρίζουν
οι σαύρες αργήσανε

και ο Χρόνος, ο Ίδιος,

εργάζεται εμπρός μας
για όλους

και για τον καθένα μας.