βαρα
μπασταρδε
βαρα γερα
να κοψει
να σκισει
στα δυο
να τελειωσω
χαμηλα
σε κοιταει
σε τρυπαει μαυρο ματι
ριξε τωρα
που ειναι
αλλα αν
αλλα αν δεν
διστασες
τοτε αργα
τοτε σηκωνομαι
γελια με σαλια πανω σου
δες το ματι μου καρφι στο μυαλο σου
σε τρυπησε βγηκε απο την αλλη
κοιταει στο μηδεν
καταλαβες
μηδεν κι ειμαι
στη ριχνω φιλε
φατην
ετσι ειναι η ζωη
γλιστρας
μηδεν εσυ
μηδεν εγω
καταλαβες
μηδεν φιλε
η αφαιρεση
μοναχα
αργει
φιλε
2/2/10
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
σε τι ερμητικά μονοπάτια
ΑπάντησηΔιαγραφήσυχνάζεις τελευταίως;
κρατάς κρυμένα μυστικά
και ντοκουμέντα.
πρτφ
πορτατίφ οι κεραίες σου δουλεύουνε άψογα. Πού να τις στρίψεις και κατά δω...:)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα χ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα διάβαζα παλαιότερα ποιήματά σου που δημοσίευσες στο ποιείν... κι αν και καιρό τώρα επανερχόμουν, μόνο σήμερα ήμουν σε θέση να επικοινωνήσω μ' αυτά.
δε θα σχολιάσω το 0 προς το παρόν. μου είναι νωρίς. θα επανέρθω, όταν.
συνέχισε έτσι.
κάποιο λινκ;
ΑπάντησηΔιαγραφήπρτφ
http://www.poiein.gr/archives/5491/index.html#comment-142460
ΑπάντησηΔιαγραφήσαν να μην βλέπω ολόκληρο το λινκ. συμπληρώνω για κάθε ενδεχόμενο: comment-142460
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργο σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για το όμορφο σχόλιο (το πρώτο, αλήθεια!).
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά τη συνέχεια που λες καμιά φορά σκέφτομαι ότι ξέρεις, μπορεί και να μην υπάρξει πια συνέχεια....δεν ξέρω αν ελέγχεται. Όσο νομίζω ότι πηγαίνει, πάω...
Ακολουθώ αυτό που νιώθω μόνο. Αυτό εκφράζει και το σχόλιο. Ωραία πράγματα συμβαίνουν εδώ και από τους δυο σας. Τα παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το υπόλοιπο του παραπάνω σχολίου σου μπορώ να πω ότι αντιλαμβάνομαι πολύ καλά τι λες, άσε που συμφωνώ -με την έννοια ότι κάπως έτσι αισθάνομαι. Κάποια στιγμή θέλω να γράψω κάτι μικρό που εμπνέεται από την δεύτερη παράγραφό σου. Νομίζω πως αξίζει να τεθεί το θέμα της δημιουργίας/δημιουργικότητας και να συζητηθεί. Όχι ότι θα καταλήξει πουθενά, μα όλο και κάτι μπορεί να κερδηθεί από την όλη κίνηση, ίσως πάλι να είναι αρκετή αυτή η ίδια η κίνηση.
Παρόλ' αυτά νιώθω να πω: Να συνεχίσετε έτσι (χωρίς καμιά χρειά λόγου εξουσιαστικού. Η προστακτική είναι αρκετά ενοχλητική -είναι που δεν έχω βρει ακόμα κάτι καλύτερο για αυτήν την περίπτωση που έχει τον χαρακτήρα μιας ευχής και γίνεται αυθόρμητα, κάτι σαν «καλή δύναμη»)
Αγαπητέ μου Γιώργο, όπως πάντα φχαριστούμε. Τα σοβαρά λόγια σου να τακούει ο Καρνέλης, που γράφει και τα ξεχνάει μετά το σκυλοπέτσι, κι όχι μόνο στο συρτάρι του μα και όπου λάχει (σου χει λάχει σουχει λάχει).
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν εμένανε προσωπικώς ομιλώντας, μούχει συνβεί εδώ και 4-5 φορές να νομίσω ότι πάει, τελειώσαμε το γλέντι, ευχαριστούμε, σπίτια μας τώρα, κλείσαμε. Αυτό συνέβηκε όταν έχω γράψει 3-4 που τα νομίζω εγώ καλά, είπα, φίλε μου ωραία, έγραψες κι ετούτο, άντε γεια τώρα και στας μουσικάς σου πάλι, καθότι βασικά μουσικός. Λοιπόν και στας τέσσερας φοράς μου συνέβηκε μετά από κάποιον Διάστημα να μου ξανάρθει η Έμπνευσις ή Μούσα ή ο Αργιλές κατά Μ. Βαμβακάρη και να με εμφυσήσει με εμφύσημα ξανά και να γράψω. Θυμάμαι και σε ποια πονήματα μάλιστα εγίνηκε το κακό. Οπότε δια ετούτο νιώθω χείριο της Μοίρας και της Μούσας και όχι Άρχων και Εξουσιαστής της όπως φρονούν πολλοί Ευρωπαίοι Θεωρητικοί (οι μαλάκες). Δια τούτο έρχομαι και να σε χαιρετήσω εν τέλει και να σε πω πως τα Άνωθεν εγράφησαν με σώας τας φρένας πλην όμως με μισό κρασί, μισή τσικουδιά και κανα δυό γουίσκια. :))))))