1/2/11

Nα διαβώ

Να στηριχτώ

να διαβώ από κάπου

να τραγουδήσω πάλι

τον αρχαίο σκοπό

τα μάτια μου τσούζουν

ατμός βγαίνει απ' το χνώτο μου

πατάω σε λάσπες, βάλτο

πιο πέρα κάτι γυαλιά

σπάσανε

φαίνεται πως είναι αργά

μάλλον

εγώ πάντως θα συνεχίσω

πρέπει να τραγουδήσω

πρέπει να θυμηθώ τους στίχους εκείνους

τους αρχαίους, πρέπει

να κάτι μου έρχεται, ωραία

κι η μελωδία, ναι, κάτι γίνεται

αχ να 'χα μια χορδή στα χέρια μου

έτσι, μεταλλική

να δονείται όπως το νιώθεις στις άκρες των δακτύλων

αν δεν παίξω καιρό το βλέπω στον ύπνο μου

δεν πειράζει, και τα όργανα με βλέπουν όμως

είναι σίγουρο

μόνο πρόσεξε εδώ στις καλαμιές

μια μαύρη βάρκα

να την πάρω; - δε γίνεται αλλιώς

όταν ψάχνεις, βρίσκεις

ο σοφός δεν ψάχνει το τέλειο

παίρνει ό,τι βρίσκει

μπαίνει στη βάρκα που βρίσκει

μπαίνω

τα νερά πρέπει να διασχιστούν

με κάθε τρόπο

σπρώχνω με το κοντάρι τη γη

απομακρύνομαι

σιγά σιγά

μια τεράστια οργή με πνίγει

το στήθος μου θα εκραγεί

θέλω να κάψω

ναι, το βρήκα

το βρήκα αυτό που θέλω

βρήκα αυτό που χρειάζομαι

θα περάσω απέναντι

και θα τους σφάξω όλους

11 σχόλια:

  1. Δε θα σχολιάσω τον τρόπο που γράφεις, έχεις πάρει το δρόμο σου πια και είναι καλός δρόμος.
    Θα σταθώ στην ουσία, στο περιεχόμενο και δη στον τελευταίο στίχο:
    γιατί τόση οργή; Πραγματικά δεν την καταλαβαίνω. Δε συνάδει με την ωριμότητά σου.

    dogod

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είσαι ωραίος τύπος.
    Ας πούμε απλά πως υπάρχουν κάποιες στιγμές που δεν σε απασχολούν έννοιες όπως ωριμότητα. Τι είναι ωριμότητα και τι όχι επίσης. Ακόμα και μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας υπάρχουν «φέτες» μέσα σου, που μερικές φορές ζητούν έκφραση. Δεν τυχαίνουν πάντα μετουσίωσης, βγαίνουν όπως είναι. Αν μετουσιώσεις αυτό το συναίσθημα προς μια άλλη κατεύθυνση, χάνεται αυτό που έγραψες, δεν υπάρχει. Θα μου πεις ποιος λόγος να υπάρχει αν είναι ανώριμο, ίσως είναι ένα ποίημα από αυτά που σκίζουν οι πιο έμπειροι ποιητές. Εδώ υπήρχε μια αισθηση που με εξέπληξε κι εμένα, ταυτόχρονα ευαισθησία και μίσος, γι' αυτό το ανέβασα. Ήταν απλά η αποτύπωση μιας σκοτεινής στιγμής.
    Σε ευχαριστώ για το ουσιαστικό σχόλιο, αφορμή για σκέψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μιας και υπάρχει (παραδόξως) έλλειψη καφρίλας από κάποιον σχολιαστή θα σου πω φίλε κι εγώ κάτι που σκέφτηκα κι ας πέφτω έξω.

    ΠΕΡΙ ΟΡΓΗΣ ΛΟΙΠΟΝ:
    είδα να παρουσιάζεται η ανάγκη για έκφραση πράγμα που σημαίνει μάλλον αναζήτηση του τι ακριβώς θέλεις να εκφράσεις από μέσα σου και μπροστά σε όλο αυτό το ξεμπρόστιασμα του εαυτού σου, μια ανάδυση ανασφάλειας απέναντι σε όλο το υπόλοιπο περιβάλλον που φοβάσαι ότι δε θα σε καταλάβει, με αποτέλεμα την εκδίκηση σε όλους όσους νοιώθεις ότι σου προκαλούν όλα αυτά που σε πνίγουν και θες να πεις οι οποίοι ταυτόχρονα είναι πιθανοί χλευαστές της έκφρασης σου στο μυαλό σου τουλάχιστον. Και τους έχεις τοποθετήσει απέναντί σου.

    - συγχώρα με αν ξέφυγα αλλά προσπαθησα αρκετα να συγκεντρωθω ανάμεσα σε συζητήσεις γυναικών για γκόμενους που φτάνουν στα αυτιά μου εδώ και ώρα-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αβγεζη φχαριστώ για την ψυχαναλυτική προσέγγιση, ήθελα όμως να σημειώσω πως δεν ειμαι ΕΓΩ που περιγράφεται στο ποίημα έτσι; Θα ήθελα να περιγράψω έναν φανταστικό τύπο σε ένα φανταστικό τόπο και χρόνο που νιώθει πράγματα παράξενα και αντικρουόμενα, όπως ευαισθησία και μίσος, και που εντάξει ίσως έχει δανεικά στοιχεία κι από μενα. Νομίζω πως έχουν υπάρξει τέτοια παραδείγματα ανθρώπων και στο παρελθόν. Τώρα, αν το κάνω καλά ή κακά, άλλο θέμα.

    Τώρα και συ δείξε θάρρος και ανδρεία σε τέτοιες παρέες που ανακατεύεσαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. χζ και carnelio σας σκεφτομουν σημερα απο δω μακρια και ακουγα αυτο http://www.youtube.com/watch?v=jI3o1TJ6pD4&feature=related και ειπα ετσι να σας στειλω πολλα φιλια
    ξανθος/ροζ αγγελος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Να είσαι καλά καλό μου αγγελούδι, ελπίζω να περνάς καλά εκεί που διαβαίνεις και να σκορπάς παντού το γέλιο, αν και με τέτοιο μαλλί αυτό είναι σίγουρο.
    Πάρε ένα που μου άρεζε τελευταία:

    http://www.youtube.com/watch?v=cHuLkxON7rA

    χαιρετισμούς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. άηντε να γίνει το μουσικό κονέ στην πόλη μας να ρχεστε που και που. να βλαστημούμε παρέα την φωτιά που κωλώνει να μας κάψει. εβίβες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ με άρεζε! Γιατί η οργή να συνεπάγεται ανωριμότητα όμως? Τα έντονα συναισθήματα κατά την ταπεινή με γνώμη έχουν πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον...είναι ανάσα ζωής! Γι'αυτό μάλλον με κέρδισε το συγκεκριμένο κείμενο, κλιμακώθηκε με τρόπο που τελειώνοντάς το βρήκα τις ανάσες μου κοφτές χωρίς να έχω καταλάβει πώς έφτασα εκεί. Μου ακούγεται σαν ένα πολύ σπουδαίο επίτευγμα της "τέχνης"..ε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Και βέβαια έτσι είναι!
    (e), πες τους τα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. μιας και υπάρχει (παραδόξως) έλλειψη καφρίλας από κάποιον σχολιαστή θα σου πω φίλε κι εγώ κάτι που σκέφτηκα κι ας πέφτω έξω. και χρόνο που νιώθει πράγματα παράξενα και αντικρουόμενα, όπως ευαισθησία και μίσος, και που εντάξει ίσως έχει δανεικά στοιχεία κι από μενα. Νομίζω πως έχουν υπάρξει τέτοια παραδείγματα ανθρώπων και στο παρελθόν. Τώρα, αν το κάνω καλά ή κακά, άλλο θέμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή