Σε είδα πάλι και χτες στο Σύνταγμα
με ασπρισμένο πρόσωπο
κόκκινα μάτια
το δάκρυ σου κορόμηλο
να ενώνεσαι μαζί μου
να σφίγγεις τη γροθιά σου οργισμένος
κόντρα στα ΜΑΤ, στους πολιτικούς,
στα Ιδρύματα
να υψώνεις τη βραχνή φωνή σου στο μέλλον
να εξαγριώνεσαι
να σχίζεις τα ιμάτιά σου πολεμώντας
με όση δύναμη σου απέμενε
για μια καλύτερη
κοινοβουλευτική δημοκρατία.
2/7/11
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
E;
ΑπάντησηΔιαγραφήέξης και ξερός. Μπορείς να μου πεις τι γύρευαν όλοι αυτοί στην πλατεία «ειρηνικά» και κράζανε, και την ώρα που βαράγανε πετριές μπροστά ο άλλος στο μικρόφωνο έλεγε πίσω και να μη χαλάνε τον ειρηνικό χαρακτήρα της διαμαρτυρίας τους; και να αντέχουνε τα δακρυγόνα ηρωικά; καλύτερη βουλή και καλύτερους βουλευτές θέλανε μικρέ. Κι άκου κι αυτό: αν έβγαινε ένας τους και τους (μας) έλεγε ορίστε τα κλειδιά, μπείτε κι ότι καταλαβαίνετε, η πλειοψηφία θα έλεγε όχι ρε παιδιά, καθίστε να το σκεφτούμε λίγο. Δεν έχουμε θάρρος να δούμε το τίποτα μπροστά. Θέλουμε μπαμπάδες,έστω και κακούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήκατάλαβες τώρα τους χρυσαφένιους στίχους;
Αυτή η συζήτηση παίζει παντού βλέπω...αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί δεν καταλαβαίνεις (-ετε) ότι δεν είναι όλοι έτοιμοι για την ίδια μορφή πάλης.Αυτό μου φαίνεται πως πρέπει να είναι σεβαστό. Ο καθένας πράττει μέχρι εκεί που μπορεί, στη δεδομένη στιγμή. Για μένα ό,τι έγινε στην πλατεία έστω κι έτσι, έχει αξία. Κι η επαφή με την αστυνομική βία και καταστολή για πολλούς υπήρξε παρθενική.Τι περίμενες; Το θετικό είναι πως βιώνοντας τέτοια σκηνικά αρχίζεις να αποκτάς συνείδηση της πραγματικότητας.Και προφανέστατα υπάρχουν διαφορετικά στάδια συνειδητότητας.Δεν συμφωνώ με την ολοκληρωτική απαξίωση της πλατείας, όσο κι αν κατανοώ και συμμερίζομαι την κριτική που της ασκήθηκε τόσο καιρό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν κατάλαβα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι και η ρίψη πέτρας στην προκειμένη καταντά απλή συμβολική πράξη. Η μάχη είναι άνιση και η επίμονη παραμονή του πλήθους, ακόμα κι αν ήταν τύπου ζεν, είναι απ' τ' άγραφα... Όσο για το παράδειγμα με τα κλειδιά, θα ήταν όντως πολύ ύποπτο. Καλά θα έκαναν να το συζητούσαν. :)
ΥΓ: Και μη με ξαναπείς μικρό, πρώτον, γιατί δεν είμαι, δεύτερον, γιατί θέλω να μιλάμε επί ίσοις όροις και τρίτον, για να σε διαβάζω κάτι σου βρίσκω...
Και για μια καλύτερη κοινοβουλευτική δημοκρατία και για μια από τα ίδια με όσα είχανε μέχρι σήμερα που φοβούνται μην τα χάσουν (μάσα, κονόμα κι άγιος ο θεός). Η ελπίδα είναι να φτάσουνε κρίσιμη μάζα και να τους παρασύρει η ορμή τους, να φέρουν την ουσιαστική αλλαγή πριν το καταλάβουνε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τ' άλλα ξέρεις μάλλον τις απόψεις μου για το θέμα της βίας και να μην γίνομαι γραφικιά (το έχουνε ξεχέσει άλλωστε όλοι, με τη μη-βία, κι αυτή τώρα τη μάθανε, εγώ είμαι early adopter και καλά).
F, προσωπικά δεν είπα ότι δεν καταλαβαίνω γιατί δεν είναι όλοι έτοιμοι, δυστυχώς το καταλαβαίνω καλά αυτό. Και καταλαβαίνω και τον αγώνα των αποπάνω να φτιάξουν ανθρώπους που να μην είναι έτοιμοι ποτέ. Δεν απαξιώνω την πλατεία απλά η δυναμική της ήταν 20 φορές περισσότερη από αυτό που τελικά έδωσε. Δεν πειράζει, σε καμιά 20ριά χρόνια θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε είπα μικρό γιατί ένας ανώνυμος που γράφει ένα έψιλον μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε μικρός που πέρασε. Γράφε κάτι αποκάτω και δε θα σε ξαναπώ το υπόσχομαι.
Στάσσα πού είναι οι ωραίες μέρες του Αντρέα;
:)