βασικά βασικά βασικά

βασικά σταρχίδια μου για κάποια πράγματα που θεωρούν κάποιοι μερικοί σημαντικά, πχ οι εκλογές ή πού θα βρω για το νοίκι και η ΔΕΗ ή να του μιλήσω πρέπει γιατί με πήρε πριν από μισή ώρα. Εμένα για κάποιο λόγο με νοιαζει πιο πολύ πώς θα την παλέψω το βράδυ ή αν θα είμαι ψιλοσκατά αύριο και τι μπορώ να κάνω στη ζωη αυτή για να ΞΕΧΑΣΩ.Να ξεχάσω το παιδί στο σχολείο που του σβήναν τσιγάρα πάνω του με 30 σημάδια στα χέρια κι είναι ήδη στα εννιά του καμμένο χαρτί, το άλλο που βρίζει και βαράει σαν τρελό με το μπαμπά του στη φυλακή και το άλλο που το παράτησε η μαμά του στην πλατεία κι έφυγε με γκόμενο για άγνωστον πού. Με νοιάζουν τέτοια πράματα, όπως πχ, η κοπελιά με βιασμό και κρίση ταυτότητας η μέτρια σχέση που έχει ο άλφα γνωστός μου πιο πέρα αλλά και ΝΤΑΞ ΜΩΡΕ!, ή η καμία σχέση που δε μπόρεσε να κρατήσει ο άλλος φίλος μου λόγω κολλήματος πίσω. Πώς την παλεύουν όλοι αυτοί; Και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μειοψηφία. Κι ο μπαμπάκος μου έτρωγε ξύλο έως αίματος, και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μειοψηφία. Ας το καταλάβουμε αυτό. Καλά, τα πρεζάκια δεν τα συζητάμε πια, πάνε αυτοί. Ας πάρουν την πρώτη τους δόση υπερβολική κατευθείαν, να γλιτώσουν. Ανθρώπινα σκουπίδια. Άμα κάψεις κάμποσα κύτταρα εκειμέσα τι νομίζεις, θα ξανάρθουν, πάει πια, μόνο συναίσθημα μετά και κλάμα. ΤΡΕΛΑ. Δεν ξέρουμε να την παλέψουμε δεν ξέρουμε να την ΑΝΤΙΚΡΥΣΟΥΜΕ δε μπορούμε καν να τη Φ Α Ν Τ Α Σ Τ Ο Υ Μ Ε. Κι όμως υπάρχει κι είναι εδώ δίπλα. Ψυχολογικά προβλήματα τα ονομάζουμε σήμερα μέσω επιστήμης και καλά σου λέει ΟΚ, έχει Ψυχολογικά Προβλήματα ο άλλος, πάρτον χαλαρά. Ποιον μωρέ; τον καμμένο; Κι ας γαμιούνται κι ας μαλώνουν οι γάτες εδώ έξω και μεχουν πρήξει, οι άνθρωποι ψιλοξέχασαν και να σκοτώνονται και να δέρνονται και να χειρονομούν αλλά και να γαμιούνται όμως. Μόνο καθόμαστε αδελφέ μου. ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ, Χα! να σε δω κι εσένα όταν πλησιάσεις στο σημείο που κανείς δεν έχει να πει κάτι ιδιαίτερο, μόνο πας έξω και τσιμπάς και πίνεις και περνάς καμιά φορά ωραία με παρεούλα είναι αλήθεια, δε με νοιάζουν οι καΐλες των εξαρχείων του 80, ΣΤΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ ΠΙΑ με τη Γώγου και τον ΆΣΗΜΟ και τους άλλους ήρωες της τσιμεντούπολης και τους μπάτσους τους από δίπλα. Γαμάτοι ως το σημείο μετά αυτόχειρες ναρκομανείς και μανιοκαταθλιπτικοί κι ας όψεται το σύστημα. ΜΗΝ ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ λέω εγώ. ΒΡΕΣ λόγο να ζεις να αναπνέεις να κινείσαι και να μιλάς με τους γύρω άλλους. Δεν είναι πια όλοι μαλάκες κι εσύ μάγκας. ΓΙΝΕ επιτέλους άνθρωπος, φίλε μου αδελφέ, γαμώ το χριστό σου, ΜΗ ΜΕ ΕΞΟΡΓΙΖΕΙΣ ΑΛΛΟ με παπαριές, έχω κι εγώ τα δικά μου, γκέγκε; ΠΑΛΕΨΕ την, μην αγαπάς άλλο παρακμή, η παρακμή έχει πάτο, πιάσε πάτο και μπουμ κάτω τρως τα μούτρα σου και μη με ζαλίζεις πια. Αν με γουστάρεις κούνα το δαχτυλάκι σου και μην ξανακούσω πια ΚΛΑΨΑ. Κίνα προς κάπου, προς Κίνα, τράβα Κορέα τράβα πάνω στο ξεφτιλισμένο Νοβοσιμπίρσκ που λες απλά κούνα το γαμημένο δαχτυλάκι σου αδελφέ μου καλέ, γαμώ το θεό σου και μην ακούσω ξανά παπαριές πια βαρέθηκα έχω κι εγώ τα δικά μου