Σαν όνειρο ότι ζήσαμε θα μείνει μες τα χρόνια
σαν μια εικόνα μες τον ύπνο μας σκληρή
του έρωτα η ανάμνηση, ρίγη και κάτι ακόμα
που δεν αρκούν δυο παλιολέξεις να ειπωθεί
Η εικόνα σου θα έρχεται όταν γυρνώ το βράδυ
στο σπίτι μου από μια όμορφη γιορτή
θα νιώθεις την ανάσα μου κι εσύ στο προσκεφάλι
όταν ξυπνάς για δίχως λόγο την αυγή
Tα λόγια και τα χάδια μας σβήσαν κι αυτά στ΄αλήθεια
όπως τα φώτα της ομίχλης το πρωί
μα η αγάπη που τη ζήσαμε ερίζωσε στα στήθια
και όσα χρόνια κι αν περάσουνε θα ζει
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
«Τραγούδι», διότι έγραψα μετά και τη μουσική. Κάποια στιγμή, ορισμένως, κάποιοι θα το ακούσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήvery nice!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩωωωωωω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να ακουστει απο καποιους...θα πρεπει να παιχτει απο καποιους αλλους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜωρε...οικειο μου φαινεται,σιγοψιθυριζω τους θεοπνευστους αυτους στιχους...και αντηχει στο μυαλο μου..μελωδια παιγμενη απο λαγουτο στερ(γ)ιανο....ω θεοι ετσι πρεπει να'ναι:p
βρεθηκες μπροστα στη φωτιση, αδελφε. Και οσο φωτιζεσαι εσυ, εδω διπλα μου παραδιπλα...κατι...σταζει
ΑπάντησηΔιαγραφήΣταζει σταζει...κανει ριμα με το "κατεβαζει"!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια σκεψου,για επεξεργασου το...σταζει-σταζει...κατεβαζει,ακουγεται μεγαλο χιτ:p
βλακα! μετα το cd αυτα...
ΑπάντησηΔιαγραφή