Καθώς οι

Καθώς οι γέροντες χίπις γίνονται πια τραγέλαφος μεταξύ ανθρώπων και ζώων ασυναρτώντας χαρούμενα, καθώς οι αλλεπάλληλες γενιές που πήραν ταυτότητα ανάλογα με το ναρκωτικό που κατάπιναν βγαίναν από τις τρύπες του καμμένου κρανίου τους και την ίδια στιγμή που οι μετανεοεναλλακτικοί τουρίστες μπαινόβγαιναν στην Ευρώπη ψάχνοντας το νέο trend σε κάποια Ασιατική πια πρωτεύουσα, εγώ σε μια γωνιά της Ελλάδας περνοδιαβαίνω για να δω δυο μάτια αγαπημένα, μα δεν τα βρίσκω, έχουν πια μαυρίσει από τα πιοτά τους μπάφους το τυχαίο σεξ και το μοδάτο κυνισμό. Στο επόμενο βήμα που μας ενώνει όλο και πιο πολύ καθώς πλησιάζουμε στον τάφο, βλέπω κάποιον σαν εμένα να προσπαθεί να αναστήσει την αχτίνα του ήλιου σε μάτια μαύρα σαν και τα δικά σου, που μαύροι είναι κι οι κύκλοι τους, μαύρα ειν’ και τα μάγουλα, μαύρα είν’ και τα δάκρυα που τρέχουν ξεβαμμένα. Αδύνατο. Γυρνάμε σελίδα και βλέπουμε τις ορδές των νέων που προανέφερα, να προσπαθούν να μάθουν μια τέχνη πέραν του στριψίματος ή και του σπασίματος ακόμη, λόγου χάρη να γίνουν αγρότες, οινοποιοί, μελισσοκόμοι ή ακόμη και οργανοποιοί. Kάποιοι θα βρουν το δρόμο προς το Όρος το Άγιον, να ζητήσουν ελπίδα και άφεση, και ξεχνώντας τις μπόμπες σε χρώμα εμετού θα πίνουν στο εξής μόνο Αγίασμα. Έτσι λοιπόν, μεταξύ Κολάσεως και Παραδείσου θα περνούν οι μέρες πνίγοντας όσο γίνεται στο μυαλό τη φωνή που ρωτά «γιατί όλα αυτά Θεέ μου» και η ζωή θα γίνεται μια κουραστική ταλαιπωρία που κρατιέται σε μια τρίχα για να μην ξεσπάσει ο συναισθηματικός ποταμός και διαλυθούν για άλλη μια φορά όλα. Έτσι οι οι μέρες θα περνούν κι οι μήνες θα καλπάζουν κι η Αρετή που απόμεινε στην ξενητιά στα ξένα θα αναρωτιέται αν θα πρέπει να συνεχίσει το πλέξιμο ή να δοκιμάσει το νέο υβρίδιο μανιταριού made in Amsterdam γιατί εκεί ξέρουν από καλό κρασί, και γιατί η ζωή βρε αδερφέ, πώς να το κάνουμε, είναι εδώ και τώρα. Και αλήθεια, και τότε η ζωή ήταν εδώ και τώρα, και τώρα η ζωή είναι εδώ και τώρα, όμως τώρα αγαπητέ, τώρα που δεν καταλήξαμε σε ένα συμπέρασμα, τώρα που δε μπορούμε να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα, τώρα τι θα μπορέσουμε τελικά να κάνουμε, τι θα μπορέσουμε τελικά στους επόμενους να πούμε.