Χειμώνας

Η δυστυχία σαν σκύλα μου γδέρνει την πόρτα

έφυγες ενώ σου έφτιαξα τη ζωή

τη διαλύεις τώρα

παντού άνθρωποι

που δεν αγγίζονται προσεκτικά

μην πονέσουν

νότες που σπάνε πέφτοντας




Με την ψαλίδα και το πριόνι

φροντίζω, κλαδεύω δέντρα

τους μιλάω τρυφερά, τα αγαπάω

περιμένω τα άνθη τους, τα φύλλα, τους καρπούς τους

για να αντέξω κι αυτό το χειμώνα

για να μην τρελαθώ κι εγώ