22/3/13

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ (ή το τελευταίο οργισμένο μου ποίημα)

Θέλω ν' ανοίξει η κατακόμβη μέσα μου και να βγει

όλο το μίσος που μάζεψα

που πόστιασα κάτι χρονάκια τώρα

με βρισιές με σάλια

γαμωσταυρίδια

για όλες τις ευκαιρίες

για όλη την ευγένεια που ξόδεψα

να σκάσει έτσι, σαν αντίβαρο

πρέπει να γίνει,

το λέει κι η Φυσική

σ' όλους τους τελειωμένους

σε κάθε λεπτό κατανόησης στα πονεμένα νιάτα

στους κακόμοιρους τύπους που καταφεύγουν στο πιοτί

στις καημένες που πόνεσαν

και είναι γκόμενες πια

τι να κάνουν

«εδώ που φτάσαμε δε σώζεται τίποτα»

Ξεφτίλες

αγκάλιασε το κενό και κοιμήσου μαζί του

μηδενίσου κι εσύ με το κοντέρ

αύριο ξέχνα τα όλα προσεκτικά

φάε μια τυρόπιτα με γάλα

κι εμένα

ξέχασε το νούμερο, το μέιλ μου

παράτα με

δεν έχω άποψη συμβουλές καλοσύνη

δε γουστάρω

Πάρτε πρέζα ρε

αφού είστε σκληρά παιδιά

σκληροί παπάρες

έχετε κι εσείς ένα καταφύγιο μικροί μου

Όλη η ψυχολογία λάθος

τους τελειωμένους μην τους πονάς

όχι ευγένειες

όχι οικειότητες

προπάντων όχι γαμήσι

χέσε τους όπως όλοι

αυτό περιμένουν

αυτό γουστάρουν

μετά θα λατρέψουν κι εσύ

μόνος

θα χαίρεσαι τα σκήπτρα σου

αν είσαι τέτοιο καθίκι τότε

πεδίο δόξης λαμπρόν

Εμένα ξεχάστε με παιδιά

το ΄πιασα το παραμύθι

ένα μάτσο ζώα

όλα τα δυνατά τους να βάλουν

δε μπορούν

να μου γαμήσουν τη ζωή

4 σχόλια: