Η ερήμωση

Η ερήμωση της ψυχής
κάθε φορά που χωρίζεις
από έναν άνθρωπο που αγάπησες

Θυμίζει μια κοιλάδα νεκρή,
γεμάτη πέτρες και σκόνη.

Δεν υπάρχει νόημα εκεί,
ούτε σκοπός
Μόνο ο ορίζοντας
που πηγαίνει και πηγαίνει

Κι ένας άδειος αέρας
που σφυρίζει
Και που σου θυμίζει ότι κάποτε
και συ υπήρξες