Ένα ταξίδι, 7/20

Στο δρόμο αυτό που τράβηξα, μ΄ όσο θάρρος κι αν είχα
κανένας δε μου το 'ταξε πως θα 'βγω κερδισμένος.
Αν θα ΄ρθει πίκρα γη χαρά, κρέμεται σε μια τρίχα
μα είμαι στο δρόμο από παλιά με την καρδιά δοσμένος.

Σαν πάρω την απόφαση στην άκρη το τραβάω
κι όταν το λόγο θα τον πεις, τον είπες, και δε σβήνει
από μικρός το ριζικό μονάχος κυνηγάω
κι όλο μαζεύω δάκρυα σε αργυρό λαγήνι.

Ότι άξιζε, δεν άξιζε, κι ότι φτωχό, χρυσάφι
είναι ένα μάθημα πικρό που παίρνεις σαν λαθεύεις
πόθοι παλιοί που σβήσανε και μπήκανε στο ράφι
και μια ζωή που όσο κι αν ζεις, ποτέ δεν τη μαθαίνεις.