20/3/09

ΡΙΖΙΤΙΚΟ

Σε ψηλό σκαμπό, σε σκοτεινό μπαράκι
κάθεται βοσκός
Κάθεται βοσκός, θλιμμένος λυπημένος ο καημένος
και παρακαλεί
Και παρακαλεί, τον μπάρμαν ν’ ανατείλει
μπάρμαν ανάτειλε
Μπάρμαν ανάτειλε, και δώσε ένα ουίσκι
για να πιω κι εγώ
Για να πιω κι εγώ, ξανά να γίνω φέσι
που μαι μοναχός
Που μαι μοναχός, και βρίσκω τη χαρά μου
στα ηρεμιστικά
Στα ηρεμιστικά, μα και σε άλλα χάπια
γιατ’ αλλιώς μπορεί
Γιατ’ αλλιώς μπορεί, να κάνω φασαρία
να σφάξω και δυο τρείς
Να σφάξω και δυο τρείς, κρατώντας περηφάνια
ζηλιάρης νευρασθενικός
Ζηλιάρης νευρασθενικός, με έχω καταντήσει
γιατί μια ζωή
Γιατί μια ζωή, πρέπει να είμαι βράχος
άντρας δυνατός
Άντρας δυνατός, μα γω σαν στάχυ νιώθω
μες στην ταραχή
Μες στην ταραχή, τ’ ανέμου και του φόβου
μπάρμαν ανάτειλε

Μπάρμαν ανάτειλε, δώσ’ μου κι άλλο ουίσκι

17 σχόλια:

  1. Βρεχεχε carnellio....
    ριζίτικο: τι τραγούδι της τάβλας, τι τραγούδι της μπάρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχεις υποψιαστεί ποτέ ότι εκει που γέρνεις το κεφάλι σου για να κοιμηθείς,
    Μπορεί να είμαι εγώ και να σου ψιθυρίζω με στίχους τις ομορφιές,
    Μικρή καρδιά, κοντα στη δική μου;
    Και εσείς ματια πονηρά έχετε ονειρευτεί ποτέ,
    Ότι όσο περνούν τα καλοκαίρια,
    Μπορεί η αγάπη μου να γίνεται πιο δυνατή
    Και ελεύθερη?
    Και αν δεν μπορείς εσύ μυαλό
    Να τα πιστέψεις όλα αυτά,
    Έλα και ρώτα με και μάθε,
    Την αλήθεια
    Απο χείλη καθαρά και απο καιρούς πλυμένα.........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. δεν είμαι ,τελικά, Ο μπαρμαν
    είμαι ο f.d.
    ....που είναι μπάρμαν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. carnellio όταν με το καλό ξανακατέβεις στη χώρα, σχολίασέ μου σε παρακαλώ λίγο το 2ο σχόλιο.
    Έτσι, από απλή περιέργεια ρωτάω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. δεν ξέρω ορε Χ.Ζ. τι να σου πω. Κάτι είχα καταλάβει αλλά άλλα μου λένε τώρα. Μπερδεύτηκα φίλε. Όμως ο Σέρλοκ Χόλμς που ενυπάρχει μέσα μου θα το λύσει το μυστήριο κι ύστερα θα κατηφορίσω προς τον γεωπόνο που μου 'χει φάει λεφτά ο πούστης.Πολλά λεφτά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ι

    Το σκοτάδι πλέκει τους ιστους του μέσα στα σωθικά μου. Δεν υπάρχει τίποτα που να προδίδει την ύπαρξη ρυθμού εδώ. Τίποτα που να δείχνει οτι κάτι αλλάζει ή ρέει σαν χρόνος. Κι εγώ βρίσκομαι στη μέση ενός ακίνητου σιωπηλου χάους που μοιάζει με εφηβικό κυριακάτικο απόγευμα. Όπως αυτα που κείτονται κάτω από τους ήχους του Debussy και προμηνύουν την έκρηξη της καινούργιας εβδομάδας.
    Είμαι γυμνός και είμαι κερί στη θύελλα της νύχτας. Και το κερί χρειάζεται το φανάρι για να προστατεύεται απ'τον αέρα, για να συνεχίσει να καίει. Το φυτιλι χρειάζεται το Σώμα της σοφίας, το λάδι, για να είναι λύχνος και όχι ένα μαυρισμένο κομμάτι σπάγγου. Κι όπως η πνοή χρειάζεται τον αυλό για να γίνει τραγούδι, έτσι και εγώ τρεμω με μια ανεξήγητη ανάγκη για να βρώ την έκφρασή μου σε Αυτόν. Είμαι ο ζητιάνος του Γκιμπράν που στέκεται στο σταυδροδρόμι με τα χέρια γεμάτα διαμάντια. Το δικό μου σταυροδρόμι, όμως, είναι άμορφο και άρυθμο. Δεν έχει δρόμο του γυρισμού να διαλέξω. Είμαι στη μέση του όπως ήμουν πάντα και όταν θέλω να κινήσω προς μία κατεύθυνση νομίζοντας πως υπάρχουν τέσσερις, όπως σε ολα τα σταυροδρόμια , γίνομαι κομμάτια, αιθέρας και διασκορπιζομαι στις άπειρες μεριές του.
    Έτσι περιμενω την Ανατολή Του για να δώσει ρυθμό, μορφή και σκοπό στην υπαρξή μου. Γιατί υπάρχω, υπηρξα, υπηρχα πάντα. Τον περίμενα να γεννηθεί και να φωτίσει τα πάντα πάνω από μένα. Να με καλέσει μέσα στην αγκαλιά του, αλλά μην έχοντας από πού να πιαστώ έκανα λαθος. Κι ήρθε όταν πια απογοητευμένος είχα πέσει να κοιμηθώ. Και ήταν φωτιά και ήταν στρόβιλος που με έκαιγε και με κατάπινε βίαια στη ζωή που έπλαθε μαζί μου
    Κάνει το πρώτο βήμα και Τον ακολουθώ στο χορό. Στο χορό αυτό όλα μοίαζουν στο πάντρεμα της βροχής με το γρασίδι και στο σοφό νέρωμα του κρασιού. Επιτέλους γίνομαι ένα με το νερό, γνωρίζω το χώμα. Επιτέλους Εκείνος πετάει, φλερτάρει τα νεφελώματα. Χορεύουμε με ορθάνοιχτες καρδιές στο χορό που για Εκείνον κρατάει μια ζωή και για μένα επτά ημέρες και μιαν ανάσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ήμαν μπαρμαν
    αλλά
    έφαγα κλώτσο
    ένεκα η κρίσις

    και εις αλλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Carnellio πού να μη μπερδευτείς μωρή κουφάλα, αφού έχεις χάσει πια το λογαριασμό!!!

    Α και μην ξαναπάς σαυτόν, μαλάκας είναι. Έχω εγώ ένα φιλαράκι να σου πω, θα σε πάρω τηλέφωνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. II
    Υπάρχουν δύο τρόποι για να κοιτάξει κάποιος τον εαυτό του. Μπορεί να δει την όψη του μέσα σε ένα κάτοπτρο, πράξη που δεν φέρνει ποτέ τα επιθυμητά αποτελέσματα, και μπορεί να έχει ένα πανόραμα της παρουσίας του μέσα από την έκσταση που ίσως είναι χαρά ή ευτυχία.
    Αυτή η μέρα ήταν διαφορετική από αυτή που πέρασε κι όσες ήταν ήδη στο κατώφλι της εισόδου μου. Το φώς έμπαινε νωχελικά από τα ανατολικά παράθυρα και τίποτα δεν μπορούσε να με κάνει να αγνοήσω τις ευωδίες του ζεστού πρωινού. Όλα μέσα μου ήταν ντυμένα χρυσό και τα πάντα γύρω μου αποζητούσαν αυτό το χρυσό. Εγώ που φάνταζα νόμιμος και μόνος κάτοχος της γήινης λάμψης μοίραζα παντού ακτίνες γενναιόδωρα. Καθώς έβγαινα στους δρόμους αποκαλύπτονταν μπροστά μου όλα τα πολύτιμα ενώ έδινα αξία και προσοχή στα φθηνά και τετριμμένα. Η γη με καλωσόριζε με δώρα και στοργή. Είχα την ευκαιρία να αντικρίσω τον εαυτό μου από όλες τις πιθανές οπτικές γωνίες. Έγινε το επίκεντρο της προσοχής μου και το αντικείμενο μεγάλου θαυμασμού εκ μέρους μου αφού η φαινομενική απόστασή μου από αυτόν τον καθιστούσε ξένο άρα και παραδεκτό στα μάτια μου.
    Σε στιγμές όπως αυτές η αισθητική ξεπερνά τα συνηθισμένα όρια και επιτρέπει πράξεις, γεγονότα και ερεθίσματα - προηγουμένως θεωρούμενα ως - μιαρά -και ανεπιθύμητα- να κατακτούν το οχυρό του κλασσικού. Κι αν αυτό γίνει μια φορά, θα γίνεται συνέχεια. Και αν γίνεται συνέχεια πάντα θα γινόταν και θα ήταν πεπραγμένο εκ των προτέρων γιατί η αισθητική μας αντίληψη είναι ένας μικρός χρονικός ανελκυστήρας οθούμενος από αμφιλεγόμενες δυνάμεις..
    Έτσι εκείνο το πρωινό έλαβαν χώρα στο, μικρόκοσμο του περιπάτου μου, γεγονότα που άλλοτε θα προκαλούσαν το τέλος του, θα με ανάγκαζαν να κλειστώ πάλι πίσω στην διακριτικότητά μου. Αυτή τη φορά όμως κάθε εμπόδιο βαφόταν με γραφικά χρώματα και αφηρημένα σχέδια. Ένιωθα πως δεν μπορεί τίποτα να μου χαλάσει την καλή διάθεση, ίσως επειδή έβλεπα τον εαυτό μου από την εξώτερική του πλευρά και νόμιζα ότι δεν ήμουν εγώ, παρα καποιος άλλος, επιφορτισμένος με αυτή την αποστολή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κυρ-carnellio δε με βάζεις υπαλληλο στο γκεζι να τη γαζώσω κι εγώ να συνεχίσεις και συ απρόσκοπτα το έργο σου;Κάθε μέρα λαρδί και κουραμάνα ούτε καββαδίας.

    Όσο για σενα μπαρμπα-χ.ζ. μάλλον δικό σου μερεμετι είναι να λύσεις το γρίφο.

    βάρδα στεναχώρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. γιατί φίλε f.d δεν τα γράφεις πιο απλά να καταλαβαίνουμε κι εμείς οι βοσκοί; άσε που αυτός ο τρόπος έκφρασης μπερδεύει και το ίδιο σου το μυαλό.παρ' όλο που φαίνεται καλό κειμενάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. κυρ-carnellio αν εννοείς ότι η γλώσσα του μυνήματος δεν είναι απλή, να με συμπαθάς και έχεις δίκιο.

    Αν εννοείς το κείμενο,δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.συγνώμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. III

    Κι όπως οι στιγμές μετρούν τη ζωή, ήρθα αντιμέτωπος με τον Έρωτα. Ακολούθησα τα βήματά Του προς την πηγή της φωτιάς που δροσίζει τον αναζητητή στο πρώτο άγγιγμα. Τον ακολούθησα στο κορμί της πνοής του. Σε κάθε κοινή μας τέρψη κοινώνησα τη λάμψη των νυκτόβιων αστρικών σωμάτων από το δισκοπότηρο των στιγμων. Η επιθυμία του χορεύει γύρω από τη βουλησή μου και με παίρνει μαζί της στα τρίσβαθα της ύπαρξης. Η ηδονή γυρίζει σε πόνο και ο πόνος πάλι σε ηδονή παιζοντάς μου παιχνίδια που χαμένα στα χρόνια με βύθιζαν στο όνειρο.
    Ένας πόλεμος αρχιζει. Ένας πόλεμος με ότι είχα συνηθίσει. Ταξιδεύω σε ουρανούς που δεν ξέρω αν μου ανήκουν αλλά δεν με νοιάζει. Δεν με νοιάζει τίποτα από όλα αυτά. Ούτε αυτή η εξομολόγηση. Τα υπόλοιπα μοίαζουν αδιάφορα γιατί δεν έχουν τίποτε να προσφέρουν στην πορεία αυτής της μαχης. Σώμα με σώμα συγκρούονται οι στρατιές μας και ο Έρωτας μου μοιάζει με διελκυνστίδα "στημένη" από πριν. Γιατί θα χάσω όπως δώθηκα. Εξ' ολοκλήρου. Ακόμα και αν προσπαθώ να πηδήξω πάνω από τα τείχη του μαρτυρίου μου και χύνοντας ποτάμια ψυχής να σβήσω την πυρά που άναψε ήδη για να λιώσει και να σφυρηλατήσει το μέλλον μου.
    Σε κάθε γλύστρημα του χρόνου, σε κάθε φωτεινή ή σκιερή γωνιά αυτού του κόσμου συναντώ τα μάτια της. Και αισθάνομαι ότι αυτά τα μάτια που εχουν κατι από το Σατανά μέσα τους είναι πια δικά μου. Μα εκείνα παίζουν. Και γελούν και με κάνουν δικό τους. Σκλάβο κάθε τρεμοπαίγμαυος των βλεφάρων. Ζω μιαν απόλυτα γήινη συν-ουσία και η γη τρέφει το ψέμα, την κακία μα και το πάθος, τη θυσία. Βρίσκω σε αυτο τον έρωτα τον άνθρωπο, εμένα, που δεν μπορεί ποτέ να είναι άσχημος γιατί ισορροπεί ακόμα και αν δεν το ξέρει. Βλέπω τα χρώματα της πόλης, βλέπω το τέλος μου μα δεν το πιστεύω γιατί μόλις τώρα άρχισα. Γιατί τα τύμπανά μου μόλις τώρα άρχισαν να χτυπούν φρενιασμένα.
    Είναι η ορμη αυτή που με κάνει ζωντανό. Είναι το πάθος που μου λέει να μεταμορφώσω με το ραβδί μου τα λεπτά σε επαφή. Η επαφή είναι που έχει ως συνέπεια να βγει από μέσα μου καυτή η ύλη που γεννά. Φτάνοντας πίσω στην αιτία βρίσκω πάντα τον έρωτα, γιατί χωρις τον έρωτα τίποτα δεν γεννήθηκε. Και αν γεννήθηκε, έμεινε για πάντα καταραμένο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητέ f.d. μια που επιτέλους βρήκες χώρο έκφρασης κι επικοινωνίας, θα δεχτείς και το δικό μου σχόλιο σαν αναγνώστης απλός.

    Λοιπόν δε μπόρεσα να διαβάσω πάνω από τρεις γραμμές χωρίς να πάει το μυαλό μου αλλού. Τόσο βαρυφορτωμένη γλώσσα για μένα πετυχαίνει τουλάχιστον το αντίθετο απ΄ ότι σκοπεύει, γίνεται ανεπανόρθωτα ελαφριά. Μια γλώσσα ρομαντική με υπερβολικά φανταστικές εικόνες και παρομοιώσεις λες και βουλιάζουμε στον παράδεισο των ναρκωτικών νύχτα μέρα ή φοιτούμε τη θαυμαστή Γνώση σε κάποιον Σούφι.
    Λοιπόν μάλλον αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι η ΔΥΣΑΡΜΟΝΙΑ των υπόλοιπων σχολίων σου με τα κείμενά σου. Στα σχόλια εμφανίζεσαι κάφρος και με άσχημο τρόπο ίσως, και στα κείμενα ρομαντικός, τρυφερός, κλπ. Προσωπικός μου σκοπός θα ήταν τότε να ενώσω τα δύο. (Με συγχωρείς αν σε χάλασα, ήμουν ειλικρινής)

    Τώρα να μιλήσω σαν ...οικοδεσπότης εδώ μέσα (χουα χουα). Να ρωτήσω γιατί διάλεξες εμάς εδώ να αναρτήσεις τα κείμενά σου. Το στυλ είναι εντελώς αντίθετο. Είσαι γνωστός μας μήπως;
    Τεσπα.
    Αφού όπως λες δε γίνεται να αλλάξεις τα κείμενά σου και θες και να τα δείξεις, μπορείς να φτιάξεις κι εσύ ΤΩΡΑ ένα Ιστολόγιο! Είναι ΔΩΡΕΑΝ! Και έχει ΠΛΑΚΑ!

    ΥΓ. Πλιζ ο χώρος των σχολίων να χρησιμοποιείται μόνο για σχετικά με το εκάστοτε κείμενο απόψεις, ή, άντε το πολύ, να συνεχιστεί μια καλή κουβέντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Δεν έχω καταλάβει τι θέλει να καταφέρει αυτός ο μπάρμαν, αλλά άμα είναι να γράφει σχόλια πιο μακροσκελή από τα ποιήματα ας τον στηρίξουμε να βρει το κουράγιο να κάνει το δικό του μπλογκ... Αλλά μιας και ο καθένας πια λέει ότι θέλει... θα ήθελα κι εγώ να δηλώσω τον έρωτά μου για τον carnellio που φουντώνει πιο πολύ μετά από κάθε ανάρτησή του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μα αυτά και μ αυτά σου την φάγανε την καλή την γκομενίτσα...εκείνη την μελαχροινή.
    Καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. για το ριζίτικο θα πει κανείς κάτι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή