Ο ΓΕΡΟΣ ΚΑΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ
Ο γέρος ανήμπορος παλεύει με τις μνήμες του...
Πάλι στα κύματά τους παραδέρνει ναυαγός,
Τα χέρια του σαν άγκυρες σφιχταγκαλιάζουν
τα χέρια της καρέκλας,
στρίβει το κεφάλι, κλειστά τα μάτια
Στραμμένος προς τα ‘κει,
στα βάθη της θάλασσας
ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΦΟΒΟΤΑΝ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ
Αυτός που φοβόταν την νύχτα,
μέρα μεσημέρι
φεγγάρια απλώνονταν στα μάτια του
ΕΞΥΠΝΑΔΑ
ΣΤΟΥΣ ΧΙΛΙΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ
ΣΤΟΝ ΕΝΑ ΕΙΜΑΙ Ο ΕΝΑΣ
10/4/09
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Mια ίρις,
ΑπάντησηΔιαγραφήπιο λευκή το σούρουπο
την άνοιξη
Masaoka Shiki
ωραιότατο.τα σέβη μου στον κύριο masaoka
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Δάσκαλος Ittei είπε:
ΑπάντησηΔιαγραφή«κάποιος που κρυφά ποτίζει το λουλούδι της καρδιάς του δεν είναι δυνατό να κρύψει και την ευωδία του»
Λένε πως ένας τέτοιος άνθρωπος ζούσε στις νότιες επαρχίες της αυτοκρατορίας αρκετά χρόνια μετά την επικράτηση του μεγάλου Shogun.
εγώ, αντί για χαϊκού (ή χαϊ-κουλ, ρημέμπερ?...), αφήνω ένα ολόκληρο τραγούδι αφιερωμένο στον Καρνέλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήπέρνα βόλτα απ'το μπλογκ και χαριεντίσου λοιπόν.
καλό Πάσκα Στελάκη μου!
καλό Πάσκα Τορπιλάκι!
Χρηστάκη, ελπίζω ν'ανταμώσουμε στο νησί!