20/5/09

Κάποια στιγμή, μόνη

Με σφιγμένη την καρδιά στο πάτωμα
την πλάτη ακουμπισμένη στον τοίχο.

Με το ακουστικό κρεμασμένο ανάποδα
τη φωνούλα να μιλάει ακατάληπτα.

Με τα χέρια ριγμένα στα γόνατα
τα μάτια καρφωμένα στο τζάμι.

Με τα δέντρα έξω και τον αέρα
που φυσούσε
////////////////στις κορφές
από πάντα.


3 σχόλια:

  1. Γιατί δεν το βάζεις στον κώλο σου το ακουστικό; (Να με συμπαθάς δηλαδής)
    Σοφίτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χε...εμείς εδώ στην τορπίλα χαιρόμαστε τα πάθη μας... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. xa-xa, ego den katalava tipota!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή