Που πας θηρίο
Θηρίο με τα ματωμένα δόντια
Εσύ που κάποτε έμοιαζες με τον φόβο
Και τώρα γραφικό
Θηρίο
Στέκεσαι στην αμμουδιά
Πίσω σου
Η εξαγριωμένη θάλασσα
Κι ολόγυρά σου
Ο κοκκινισμένος ουρανός
Μ’ αυτό το βλέμμα που έσπερνε φόβο
Τώρα βλέμμα ξεγραμμένου ηδονοβλεψία ανθρώπινων πόνων
Ποιος σου υποσχέθηκε αίμα και κοντάρια
Και λαγήνι
Λέγε ποιος
Κι εσύ έτρεξες να πιείς το αίμα
Να σπάσεις τα κοντάρια
Να γκρεμίσεις τα λαγήνια
Κι έμεινες μόνο
Εσύ και το μίσος σου
Να που υπάρχει δικαιοσύνη
Αυτός που χάθηκε παν τρία χρόνια
Βρέθηκε
Και του δώσαμε φαΐ
Και του δώσαμε ρούχα
Και του κλείσαμε την τρύπα πάνω απ’ το μάτι
Και του στρώσαμε να κοιμηθεί
Του γιατρέψαμε τις εκδορές του φόβου και της καχυποψίας
Κι απ’ τη χαρά του γύριζε στους δρόμους κι έπεφτε στις λάσπες
Να φύγεις θηρίο
Θηρίο με τα σιδερένια δόντια
31/3/10
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ξέχασα να διευκρινίσω ότι το ποίημα είναι επηρεασμένο από το ποίημα του Μίλτου Σαχτούρη "του θηρίου" (απ' τη συλλογή ¨με το πρόσωπο στον τοίχο" 1952).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης εκεί που λέει ότι έτρεχε στους δρόμους κι έπεφτε στις λάσπες είναι φράση από το "ο τρελός λαγός"("τα φάσματα ή η χαρά στον άλλο δρόμο" 1958)
σα ξορκισμός η γιατριά ακούστηκε.
ΑπάντησηΔιαγραφήνα φύγεις θηρίο
τρεφόμενο με τους λαγούς του δάσους.
πρτφ
Πολύ όμορφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα από Αθήνα!
στέλιο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήδιαβάζοντας το ποίημα αυτόματα είχα στο μυαλό μου τους στίχους και τη φωνή του Σαχτούρη να τους διαβάζει. Μου άρεσει το αποτέλεσμα της συρραφής, οι ιδέες που γράφτηκαν με αφορμή τα λόγια του ποιητή και ιδιαίτερα το τέλος. Ναι, μου αρέσει πολύ το τέλος που γύριζε απο χαρά κι έπεφτε στις λάσπες.
καλή συνέχεια,
φ.πράππα
ευχαριστώ και τους τρεις. που σαι ρε φωτεινή πόσα χρόνια έχω να σ' ακούσω
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ ρε Στέλιο! όσα δε φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η ώρα.!
ΑπάντησηΔιαγραφήσας διαβάζω που και που και έιπα να στείλω,χαίρομαι που συνεχίζεις να γράφεις,
χαιρετισμούς απο αθήνα
φ.πραππα
Το τέλος του ποιήματος,πραγματικά ιδιαίτερο!Πανέμορφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔίκιο στην Φωτεινή που σωστά το διέκρινε.
Να σαι καλά ρε Στέλιο,να συνεχίζεις να γράφεις τέτοια αξιόλογα κείμενα με τον μοναδικό σου τρόπο!
Σε μένα αφήνει μια λυτρωτική αίσθηση μιας και υψώνει το ανάστημά του απέναντι στα θηρία που γεννάει ο φόβος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως, άκουσε και τη μελοποιημένη εκδοχή του "τρελού λαγού" εδώ: http://www.myspace.com/theguydeborians, το group έχει και άλλα ενδιαφέροντα κομμάτια.
χαιρετισμούς,
Κουφοντινούλα
Ώστε λοιπόν Στέλιο σε λένε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ που ασχοληθήκατε με το ποίημα. πάντως να πω ιδιαίτερους χαιρετισμούς σε σένα Σπυριδούλα που χω σιχαθεί να βλέπω τον αδελφό σου, ενώ εσένα δεν σ' έχω απαντήσει εδώ και χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήόσο για τη μελοποίηση να πω την αλήθεια ότι προτιμώ(χωρίς να τη βρίσκω κακή την προσπάθεια των the guydeborians απλά λίγο φτωχό το αποτέλεσμα) τις μελοποιήσεις του Μιχάλη Σιγανίδη. Όσοι δεν τον ξέρετε να τον ακούσετε, είναι πολύ ιδιαίτερος. Έχει μελοποιήσει το θηρίο, τον τρελό λαγό, το καφενείο, τα βέλη κ.α. του Σαχτούρη.πάντως σ' ευχαριστώ για την ενημέρωση. θ' ακούσω και τα δικά τους να βγάλω συμπέρασμα.
δεν έπρεπε να έχει ειπωθεί δημόσια αλλά ναι, με λένε Στέλιο. Αν δεν ακούγεται σωστά το αλλάζω
άλλαξέ το
ΑπάντησηΔιαγραφήωχ
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά και σε σένα ρε Στέλιο
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι...
οχι!μην το αλλάξεις!