ΠΩΣ

Πώς ανταλλάσσεται η κατασκευή
με το αίμα
πώς η θάλασσα υπάρχει
δίχως τον ουρανό
πώς στον καθρέφτη κοιτάς
φίλε μου
γράφοντας με το στυλό σου
πώς να 'ρθεις δίπλα μου κοντά μου
ενώ εσύ ξέρω πια πως
ανήκεις αλλού.

******

Πώς γίνεται να σε αγγίζω
ενώ έξω ζητάνε φωτιά
πώς να φιλώ το δέρμα σου
ενώ αύριο φεύγεις
να πίνω να κλαίω να τρεκλίζω
ενώ σκιές ορίζουν το αύριο
πώς να σε σκέφτομαι - ποτάμι οι λέξεις
ενώ εσύ ξέρω πια πως
ανήκεις αλλού.

******

Μα θα κρατήσω
την ώρα κλειδωμένη εγώ,
ως μόνος χρονοκράτωρ.
Σε αντάλλαγμα, θέλω τη
ζέστη σου.
Θα έρθεις
θα με αγγίξεις
θα με κρατήσεις σφιχτά στη λαβή σου
θα με παγιδεύσεις μέσα στο σώμα σου
θα μου μιλήσεις με λόγια ήμερα
κι εγώ για λίγο θα ξεχάσω
πως εσύ πια οριστικά
ανήκεις αλλού.