13/11/10

Καμπιέλο

(Το Καμπιέλο είναι η παλαιότερη συνοικία της πόλης της Κέρκυρας)

Πανύψηλοι τοίχοι, πατζούρια όμορφα σκουριασμενα ήρεμα,
ο σωρός σκουπίδια ένα μπόι,
ένα κάρο κλειδωμένο αιώνες

Ένα παράθυρο χτυπάει ψηλά στο ετοιμόρροπο χτίριο,
κουρέλια κρεμασμένα - κι όμως είναι για στέγνωμα
στην πλατεία παντού αμάξια,
μια εκκλησιά με το φως έξω αναμμένο

Πλατεία Ταξιαρχών και μια κόκκινη κορδελίτσα ν΄ανεμίζει.
2η πάροδος Τιμοξένους (ποιος να ‘ταν άραγε ο Τιμοξένης)
πανέμορφες αυλές, λουλούδια, καρέκλες,
κάγκελα φυλακής στα παράθυρα

Στο καφενείο μέσα κλεισμένοι βλέπουν μπάλα στο «Πλάσμα».
«ΧΡΩΜΑΤΑ, ηλεκτρικά / υδραυλικα» και δίπλα το ακριβό εστιατόριο
με ακόμα πιο ακριβές απόψεις για την ομορφιά
απίστευτο που το μαγαζί με τα υδραυλικά είναι πιο όμορφο

Πλησιάζω σιγά στην πλατεία που πέρσι έμενε ο Θωμάς,
και πρόπερσι, φέτος στο Βερολίνο,
πριν πέντε χρόνια εδώ ο Πασχάλης

Σε μια παλιά πόρτα το σκαλιστό πρόσωπο ενός Αιγύπτιου
κοιτάει πέρα, -τι παράξενα χαριτωμένη ιδέα
από το στενό τοίχο ακούγονται αλβανικά,
η γειτονιά άλλαξε στάτους
η βυζαντινή εικόνα ενός αγίου δε με κάνει να νιώσω καλύτερα

Σε μια μικρή πλατεία ένα στρογγυλό τραπεζάκι,
θες δε θες θα σου αρέσει ο απογευματινός καφές
θα ξεχάσεις για λίγο τα πάντα στην παλιοκαρέκλα σου

Περνάω τώρα κοντά από το σπίτι που μένει φέτος η Ιωάννα,

τι σπάνια κοπελιά
όμορφο κτίριο με παλιές ξύλινες πόρτες,
κοιμήθηκα ένα βράδυ πριν καιρό εδώ

Σ’ ένα στενό δίπλα ένας γέρος κοιτάζει όρθιος κι ακίνητος
τις πλάκες του δρόμου, το τίποτα,
τον ξαφνιάζω και βιαστικά φεύγει

Ένα κορίτσι με ασπροκόκκινη στολή
μαζεύει έξω από το σούπερ μάρκετ τη συγκομιδή της ημέρας,
έναν ατέλειωτο σωρό από σκουπίδια και χαρτόκουτα,
δίπλα της τύποι φωνάζουν.

Παιδιά που παίζουν μπάλα
ένα μικρό παντοπωλείο, μανταρίνια στα καφάσια,
κι άλλα σκουπίδια παραδίπλα

Σε αρχαίο μπαρ του λιμανιού, κλειστό τώρα σφαλιχτά,
η σκουριασμένη ταμπέλα καλεί:
«ΟΙΝΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΙΘΑΚΗΣ ΚΑΙ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΕΙΔΩΝ»
και χαμηλά τα τουριστικά, η αισθητική του εμπορίου
μαζική παραγωγή πραγμάτων μοναδικών

Παιδάκια παίζουν κρυφτό στην πλατεία Λεμονιάς
τα άσπρα μάρμαρα πριν δυο χρόνια σαν να την ξεψύχησαν
οι μικρές λεμονιές μεγαλώνουν κι αυτές αργά
η μπογιά η δική μου στα σκαλιά πριν από τέσσερα χρόνια
ακόμα αντέχει

Κι άλλα βήματα προς την πλατεία, έξω από τα στενά,
ακολουθώντας κάποιο τυχαίο νήμα

Κι όλες τούτες οι λέξεις σκόρπιες και κομμένες
από ηχογραφήσεις στο κινητό
σε μια βόλτα στο Καμπιέλο της Κέρκυρας
το Πάσχα του 2010.


10 σχόλια:

  1. Ωραίο ρε φίλε, ειλικρινά. Ωραίες εικόνες περιέγραψες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μπαρμαν άνευ χαρτοφυλακίου16 Νοεμβρίου 2010 στις 2:32 μ.μ.

    Ειμαι μπροστύτερα ,πολύ, απ' την εποχή μου

    υπροψές αναφώνησα σαν μέσα σε εφιάλτη:

    "ΧΡΗΣΤΟΥΛΗ ΜΟΥ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΣ, ΝΑ ΚΑΝΕΣ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΚΑΜΠΙΕΛΟ"

    και νάτονα, ο τζες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πολύ ωραίο.... τ΄ςρα θέλω να πάω να τα δω και εγώ όλα αυτά......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αβγδεζη μου φχαριστω. Ο τρόπος που είπα να το γράψω ήταν πείραμα για μένα, κάτι σαν εντελώς επιτόπου καταγραφή.

    Μπάρμαν, μη μάθω ποτέ ποιος είσαι. Την έκατσες. :)

    Θωμά στο ψυγείο έχω τρία μισογεμάτα μπουκάλια ρακή. Φαντάζομαι δε θα 'χεις πρόβλημα...

    Ειρήνη από Πάτρα συνεχίζεις με το καράβι το βράδυ και φτάνεις το πρωί Κέρκυρα...:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. entaksei ok tha to exw sto mualo mou an kai ta karabia exoun arxisei na me tromazoun...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ωραία τα είπες, σαν ευρωπαίος περιηγητής ένα πράμα. Όπως και να το κάνεις, αυτά τα μαραφέτια είναι του διαόλου.
    Με εκτίμηση,
    θαμώνας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. και τότες το "ωραία" πού κολλάει;
    πες το όπως το νιώθεις μωρέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τα λόγια σου είναι σοφρίτο για την καρδιά, μπουρδέτο για την ψυχή :)

    (Σοβαρά, νοσταλγώ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. :) Στάσσα σε νιώθω.
    Κι εγώ νοσταλγώ συχνά. Το μέρος έχει το κατιτίς του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή