ΔΙΑΤΥΜΠΑΝΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΣ ΤΥΜΠΑΝΙΣΜΟΙ

Μιλάς για σένα συνεχώς όρια δεν γνωρίζεις
εγώ κι εμού όταν μου λες δεν ξες πώς μου τα πρήζεις
και όταν δεις τα δύσκολα
ωσάν την στρουθοκάμηλο
τα μούτρα σου τα κρύβεις

Φαίνεται είναι δύσκολο στο νου σου να συλλάβεις
πως κι άλλα όντα έμβια τον λόγο έχουν λάβει
μόλις βρεθεί πιο έξυπνος
το πρώτο πλοίο της γραμμής
θα τρέξεις να προλάβεις

Σαν να περνά ο άξονας της γης μες από σένα
μα πόσα έχεις μέσα σου συμπλέγματα κρυμμένα
τα όμορφα ματάκια σου
κρυφά από τη φράντζα σου
γιατί τα ‘χεις κλαμμένα