12/3/10

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ κ. SCHWITTERS

Πολύ συχνά μου έρχονται στη μνήμη τα ποιήματα του Schwitters και προπάντων η απαγγελία του. Τότε είναι που τα μπερδεύω τελείως. Χάνω τον έλεγχο του δρόμου και το σώμα μου κινείται αυτόματα σε παράξενους σχηματισμούς. Άλλες φορές σχηματίζω νοητά τετράγωνα και τρίγωνα ή ομόκεντρους κύκλους με την κίνηση του σώματος κι άλλες φορές προχωρώ ακατάληπτα ατέλειωτες ευθείες σε ξέφρενους ρυθμούς. Αυτό συμβαίνει όσο κρατάει η επήρεια των ποιημάτων. Τη διάρκεια δεν μπορώ να την υπολογίσω. Έρχονται μόνα τους κάθονται όσο θέλουνε και φεύγουνε ξαφνικά αφήνοντας μου ένα χρονικά ανεπαίσθητο κενό ικανό όμως να μου προξενήσει ζάλη και να βρεθώ οριζόντιος στην άσφαλτο. Το παράξενο είναι ότι μετά την επήρεια δεν θυμάμαι τίποτα από τις πράξεις μου λες κι είχα ακατάληπτες παραισθήσεις ή τρία λίτρα αλκοόλ στο στομάχι μου. Τίποτα απ’ όλ’ αυτά. Τα ίδια τα ποιήματα με έφερναν σ’ αυτήν την κατάσταση. Τί να κρύβανε άραγε οι φαινομενικά ανόητες λέξεις των ποιημάτων. Μήπως απελευθερώνανε την πιο ενστικτώδικη κίνηση του κορμιού; Μήπως κάποιο άλυτο μαθηματικό μυστήριο χαμένο στα βάθη της λογικής εκεί στα σύνορα με το ένστικτο και το συναίσθημα; Δεν το γνωρίζω. Πολλές φορές κοίταξα να βρω μια λύση αλλά δεν μπόρεσα κι εκεί που έψαχνα πάντα, τον μυριζόμουν από μακριά, να σου κι ερχόταν αργά αργά με την αλαζονεία του νικητή ο κατακτητικός στρατός των λέξεων του Kurt Schwitters. Είναι σαν να μην με αφήνει να βρω τη λύση, είναι σαν να μην με αφήνει να ξεφύγω, είναι σαν να λειτουργεί, ο συρφετός, χρησιμοποιώντας τη λογική κι ακόμα χειρότερα είναι σαν να τρέφεται και να παρακολουθεί τη δική μου λογική. Οι άνθρωποι σίγουρα θα με λένε τρελό όταν για παράδειγμα μπαίνω στα καταστήματα τους και τα διασχίζω με νοητά εξάγωνα (ή ότι άλλο, λες και θυμάμαι), όταν περπατώ στους δρόμους αργά και με τα πόδια μου να φτάνουν όσο πιο ψηλά μπορούν, όταν τραγουδώ αυτά τα ποιήματα με δύναμη και θεατρικότητα στις στέγες των εκκλησιών και των λεωφορείων, όταν τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ σηκώνοντας τα χέρια και ουρλιάζω θριαμβευτικά «ούλτα-έ», όταν βήχω επιδεικτικά μπροστά στα μούτρα σκυλιών και γατιών κι όταν μπουσουλάω μέσα σε περίπτερα και τουαλέτες καφενείων μην αφήνοντας κανέναν να πλησιάσει απευθυνόμενος σ’ αυτούς με το πρόσταγμα «ΓΑΒ». Σίγουρα. Κι εγώ αυτά θα έλεγα για κάποιον άλλο. Πόσες φορές δεν αναζήτησα την ισορροπία στη λογική. Να ξέρω που πατάω να ξέρω τι θα πω. Να κοντρολάρω το σώμα μου απόλυτα. Να χαϊδεύω τα σκυλάκια κι όχι να τους βήχω να φλερτάρω με ωραίες γυναίκες με στρατηγική κι υπομονή, να προγραμματίζω χωρίς φόβο και να νιώθω κυρίαρχος του εαυτού μου. Κι άλλες πολλές, πραγματικά πολλές φορές, να πνίγομαι απ’ την ηδονή του ακατάληπτου, να συνεπαίρνομαι απόλυτα από τον κύριο Schwitters. Να ζω σε ένα ασταμάτητο μεθύσι αυτοματισμών, πιθανοτήτων κίνησης, συνδυασμών και αυθόρμητων δημιουργιών μαθηματικών σχεδιασμών και εκφράσεων. Όμως αυτό που με δυσκολεύει πιο πολύ κι από τις δύο καταστάσεις είναι η εναλλαγή τους και η κατανόηση του προβλήματος. Ίσως να φταίει που κι ο ντανταϊστής Kurt στην προσπάθειά του να σοκάρει την κοινωνία της εποχής χρησιμοποίησε πολύ τη λογική για να δημιουργήσει το παράλογο του, ίσως να φταίνε οι κοινωνικές νευρώσεις, ίσως…
Έρχονται, φεύγω

7 σχόλια:

  1. Θεωρώ ότι το πρόβλημα ξεκινάει από τη στιγμή που αναζητάς την ισορροπία στη λογική. Τουλάχιστον εδώ στο δυτικό κόσμο έτσι θέλησαν να πιστεύουμε. Κι,όμως εγώ, πάει καιρός που έχω αρχίσει να εμπιστεύομαι περισσότερο το συναίσθημα και το ένστικτο απολαμβάνοντας έτσι την ηδονή του να κάνω ότι πραγματικά επιθυμώ.

    Όσο για τα εν λόγω ποιήματα που σε φέρνουν σ'αυτήν την αξιοζήλευτη κατάσταση δώσε κανα link βρε αδερφέ να πάρουμε μια γεύση!

    Καλώς σας βρήκα,
    Κουφοντινούλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με την άδεια του συναδέλφου ιδού ένα απόσπασμα, αν και ολόκληρη η Ursonate είναι πάνω από μισή ώρα αν δεν κάνω λάθος:
    http://www.youtube.com/watch?v=GSLMjx29TAs&feature=related

    Ίο-εσέσιο 'Ινστρρμννν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θυμάμαι πριν από πεντέξι εφτά χρόνια όταν ο carnellio μου πρωτοέβαλε το cd του Scwitters, πραγματικά δεν ήξερα τι να πω, καθώς έχω και άποψη για όλα. Το ΄χα αφήσει στην άκρη ώσπου πέρσι κρυφά το ξανάκουσα και το ψιλομελέτησα κιόλας.
    Θεωρώ φυσιολογικές τις παρενέργειες πάνω στο συνάδελφο...Εγώ σαν πιο του κόσμου τούτου περιορίστηκα στο να το ακούω μερικές φορές στον ύπνο μου και να σπάω πλάκα εντυπωσιασμένος όποτε το βάζω.
    Αλήθεια Carnellio λες ο Σβίτερς να ήθελε απλά να σοκάρει την κοινωνία της εποχής; Σαν τις μεγάλες δημιουργίες πιστεύω πως παράλληλα με το μικρό ή μεγάλο σοκ που μπορεί να προκαλούν, έχουν, πάντα, μια μεγάλη δόση διαχρονικής ουσίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ίσως να χεις δίκιο συνάδελφε χ.ζ. Να σου πω την αλήθεια τώρα που το ξαναπαρακολούθησα και είδα και τις εκτελέσεις από διάφορους άλλους νομίζω ότι σε κάποια σημεία έχει δομή και ρυθμό.

    σ' ευχαριστώ veodoble για το ενδιαφέρον

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΕΧΕΙ ΠΛΑΚΑ ΝΑ ΣΥΖΗΤΑΤΕ ΟΙ ΔΥΟ ΣΑΣ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ SITE.

    ΡΕ CARNELIO ΦΟΒΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΣΟΥ.

    Α, ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ, ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΣΟΥ; ΘΑ ΤΟΥΣ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ Σ΄ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ Ή ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. χ.ζ. σε ευχαριστούμε για την πληροφορία μιας και μας ξεστραβώνεις λίγο κ ακούσαμε κ εμείς από αυτόν τον τάδε τα τάδε....

    (γιατί από ό,τι φαίνεται ο φίλος σου δεν έχει καμιά ανάλογη διάθεση να τραβήξει κι άλλους απλούς θνητούς στα μονοπάτια της πεφωτισμένης γνώσης του.....
    Δεν πειράζει ρε carnelio χαλάλι σου, παραμένω οπαδός σου)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εγώ φταίω, που εγκαινίασα το γράψιμο πιωμένος...Αλλά ρε συ. τάδες ο Κουρτ; ντροπή!...
    Πάντως ναι, έχει πλάκα να τα λέμε από το Δίκτυο με τον carnellio αντί να πααίνω σπίτι του (είναι και το δίπλωμα τώρα), είναι πιο γαμάτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή