Περί έρωτος (απατηλού)

Το λοιπόοον...έχω ένα φίλο μου, τον Πάνο, Κρητικός τη καταγωγή, αλλά ο καημένος ήθελε να το βάλει λίγο μέσα να του μουλιάσει γιατί είχε ξεραθεί στο ίδιο το αυλάκι συνεχώς όσο και αδιαλείπτως και δια τούτο το κανόνισε το συμβάν με τη μανίτσα που τον χαλβάδιαζε καιρό τώρα μη γελιόμεθα κι ότι εχάλευε και αυτή το ήβρε. Με αποτέλεσμα να πουλάει ούτος έρων και να αγοράζει κι εκείνη ακριβώς, πλην όμως είδος πολυτελείας καθόσον καιρό είχαν να δουν τέτοια γλέντια και πού και το πρόβλημα θα μου πείτε. Πουθενά εντελώς το πρόβλημα κύριοι και κυρίες και δεσποινίδες μου με τα σκυλάκια σας τα λουσμένα, κι όταν χαίρονται δύο νέοι βαράει βλογισιές κι ο Άγιος από το κόνισμα, αλλά έλα μου που ο νέος ήτο νυμφευθείς προ διετίας διαθέτων και μπαγασάκο που άρχιζε ήδη να κόβει βόλτες κράζοντα, (βοώντα κεκραγότα), «μπαμπά!».

Παμ παρακάτω. Το λοιπόν ούτη τις αγορές έρωτος τις αποταμίευε και τις εφύλαε και δια αργότερα, σχεδιάζουσα ποιος ξέρει τι διάφορα στην κεφαλή της, αλλά μετά γιοκ, σώθηκε το πράμα, σκάρτο το ντίλι και μην τον είδατε και μην τον απαντήσατε τον πλανόδιο τον Παναγή. Άρα μου η ξανθούλα εκνευρίσθη δικαίως όσο και ορθώς κι εμήνυσε και στεγνώς αποπάνω εις την σύζυγον αυτού, μέσω της τεχνολογίας, του φέισμπουκ ντε (τι διάολος κι αυτός θεέ μου) περί τα καθέκαστα. Το τι έγινε δεν περιγράφεται. Η ερωτευμένη νυμφομανής να προσβάλλει ευθέως το στεφάνι του καλοκάγαθου όσο και παντελώς αθώου νεανία και να τον πηγαίνει η γυνή αυτού πίπα - κώλο κάτι μηνάκια τώρα. Το κοπέλι κοντεύει να του στρίψει εντελώς ούτως ειπείν από το αδύναμο φύλο (είμαστε κι εμείς, αλλά είναι κι αυτές ε;....) και να πέσει κι άρρωστος χάμου, λεβέντης μωρέ, κυπαρίσσι δυόμιση μέτρα. Κρίμα μέγα και άδικον. Κι όλα αυτά διατί αγαπητοί μου; Διότι θέλησε ο κακορίζικος (μόνος ούτως άλλωστε ή μήπως όλος ο ντουνιάς, αρσενικά και θηλυκά από βοράν ίσαμε παρακάτου;) να τον βάλει λίγο μέσα, να του μουλιάσει μωρέ λίγο σε άλλο βάζο με σαλαμούρα. Φεύ.....