Υπόθεσις Λούνα Παρκ, ως και Λούνας, παλαιόθεν γνωρίμης του σκοτεινού ανδρός

Εις γνωστόν λούνα παρκ της πόλεως εβρίσκετο εκεί τυχαίως η παλαιά του συμμαθήτρια Λούνα, ήτοι Σελήνη, κρατώντας εν κόκκινο σελοφάν πλήρες μαλλίου της γραίας. Η παράξενη, έως τρόπον τινά σκοτεινή φιγούρα του ανδρός εστάθη κι εδώ ατάραχη. Αναγνώρισε την φιλικήν ταύτη χειρονομία κι ετοιμάσθη να ακολουθήσει το τυπικό, όπως συνηθίζετο εις αυτά τα μέρη από την εποχή του Κωσταντά του Δ' του Εγκάρδιου. Πιο κείθε επαρατήρουν τα περιστρεφόμενα αλογάκια και αρκούδια λούτρινα νεάνιδες τινές φορώντας βραχιόλια, μακράδια εις τα δαχτύλια των και άλλα πολλά «φο μπιζού» περασμένα έως και εις εκείνων των λαιμών των, μην έχουσαι εκτιμήσει σωστά τα υπέρ και τα κατά της στιγμής ταύτης. Η σκοτεινή μας φιγούρα εγένετο τελικά δεκτή απ' όλους μετ΄επευφημίας και αφθόνους πυροκροτητάς. Ασπασμοί ανταλλάχθησαν. Εγκολπισμοί μοιράσθησαν, όπως και δωρεάν άρτος και σίτος και εκλεκτό νέον κρασί εις όλους. Τι συγκινητική ημέρα. Όλοι έκλαιγαν εις αγκάλαις αλλήλων, πλην ο σκοτεινός μας καβαλλάρης έριξε κατά την εσπέραν φευγαλέα ματιά εις το ορολόγιον του κλιμακοστασίου του σταθμού κι έσπευσε να επιταχύνει την αναχώρησίν του. Είχε τερπεί ακαταπαύστως με τους έως πρότινος συμμαθητάς του, όφειλε όμως ισοδύναμα να συνεχίσει την περιπλάνησίν του εις τας εκβολάς του ποταμού Πηνειού όπως και Ασπρογέρακα, μελετώντας τη χλωρίδα και προσευχόμενος εις τους ξυλίνους θεούς του και Βουντού αφικνούμενα εξ Άφρικας. Αργότερα αυληταί θα εξιστόρουν την άνεσίν του στην καβαλλαρία και την ορθήν του φρόνησιν, πλην όμως αι προσθήκαι αυταί στην διήγησιν ήσαν μεταγενεστέραι. Σημασία έχει μόνον πως παρ' όλη την μη ευνοϊκήν του διάθεσιν το εκλιπών εκείνο απόγευμα, εμοιράσθη με ανθρώπους «δικούς του» λίγη από την ζεστασιά που ευτυχεί ενίοτε ο ταξιδευτής να γεύεται.


(ευχαριστώ τον Carnellio, το γένος Coop, που μου ενέπνευσε με την τελευταία του ανάρτηση το άνωθεν κείμενο)