Γιατί το ξέρω
δεν υπάρχει διέξοδος
κι όμως εσύ, Ασιρναμπάλ
θα τη βρεις τη δίοδο
θα τη σκάψεις με τα νύχια
ένα απόγευμα σαν και τούτο
μπροστά ο καφές σου
ο ελληνικός με ολίγη
μπροστά ο υπολογιστής
που φωτίζει τα γυαλιά σου
εσένα, Ασιρναμπάλ
και που σου λέει
τρέξε, κάλπασε με τ’ άλογό σου
μη σταματάς
πιο πέρα, ακόμα πιο πέρα
στην αγκαλιά της τη γλυκιά
σε προσμένει, το ξέρεις
σε αγαπάει, το ξερεις
αγάπησέ την κι εσύ, Ασιρναμπάλ
αγάπα τον εαυτό σου
αγάπα το σώμα σου, τ’ άλογό σου
αγάπησέ τα
και πάψε πια να μισείς, επιτέλους,
το τώρα
το χτες
το αύριο
σήκω και ντύσου
βάλε το καρώ σου πουκάμισο
το αγαπημένο σου παντελόνι
βγες έξω
μίλα με τους ανθρώπους
γέλασέ τους
άγγιξέ τους
παίξε τους μουσική
κάνε τους ξένοιαστους
και πάψε να κλαις, Ασιρναμπάλ
σαν κάθε βράδυ,
πάψε να κλαις.
25/10/10
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ειλικρινά ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να κεράσω ψηλέ;
Λέγε πριν το μετανοιώσω.
βάλτου ενα "καβαφικόν" με πάγο
ΑπάντησηΔιαγραφήφκιάξε ένα "τσιφορικόν" καλύτερα, με ολίγη απο κανέλα
ΑπάντησηΔιαγραφήδωστου, ρε, νεράκι του θεού
ΑπάντησηΔιαγραφήχεχε...φέρτε πρέζα να πρεζάρω και χασίσι να φουμάρω
ΑπάντησηΔιαγραφή